biz Türkler için varlığımızı borçlu olduğumuz dünyanın en saygıdeğer, en yüce insanına, büyük atamıza ancak minnet ve şükranlarımızı belirtmek ve onu saygı ile anmak vazifedir. Keşke onun büyüklüğünü yüceliğini hepimiz yeterince kavrayabilseydik...
düşünce özgürlüğüdür,haktır.sevmek başka,saygı duymak başkadır.insan,bir peygamberden ya da tanrıdan hoşlanmadığını söylemekte ne kadar özgürse,aynı özgürlüğe bu örneği dile getirmekte de sahiptir.kestirip atmak yerine,dinlemek ve sebebini öğrenmek daha makuldür.küfretmek,kutuplaşmanın keskinleşmesine hizmet eder sadece.
not:buradan yazarın atatürk'ü sevmediği sonucunu çıkarmak,ayrı bir maharet ister.
Sen çıkacaksın, delikanlı gibi 'sevmiyorum' diyeceksin, biz de "atatürk'ün senin gibi özgürlük ve hürriyeti değil padişah kulluğunu seçen ümmet beyinlilerin sevgisine de saygısına da ihtiyacı yok" diyeceğiz.
sabunlarından arınmamış, ıslak ve çarpılmaması için nöronlarının işsiz dolandığı bir beyin gerektirir. bir başka seçenek de her şeyin üstünde tutulan bir ego ve narsizm olabilir ancak.
herkesin söyleyebileceği bir şeydir ancak bu ülkeyi kurtarmış, bu ülkedeki insanların canını,malını, dinini, namusunu kurtarmış bir insana en azından insani açıdan minnet duyulmalıdır. atatürkü sevmeyen arkadaşlar yunan işgalini yaşamış insanlarla konuşabilselerdi o zaman atatürkü severlerdi, yunan zulmünden haberi olmayan arkadaşlar bu gün klavyesi başında çayını yudumlayarak ben atatürkü sevmiyorum diye hava kaçırmaktadır.
atatürk'ün gözleri dolar'dı, sizin gibi mükemmel kişiler onu sevmiyormuş.
ülkenin kurucu iradesine, sevgi duymak zorunda değilsiniz, ama saygı duymayı bile beceremiyorsanız. (bkz: bsg)
