Bakın benim adım Burak. Bu dünyada yari yolda birakmayacak insan yok. Kimleri gorduk neymis efendim cok deger veriyorum neymis efendim babamdan sonra sana guvenirim falan filan yok şu bu. Hepsi varya yalan. Insanlar vefasiz hayirsiz. ALLAH'A havale ediyorum onlari. Degerimi bilirler insallah bende dunya gozu ile gorurum onlari.
Kişi, çevresinde ne kadar insan olursa olsun gittiği yolda hep yalnız olmak durumunda. Ama derseniz ki yine de söyle en son kim bırakır seni, anne derim.
Anne edebiyatı yapmayı sevmem, ama yine de o canlı ayrı bir olay.
bugün bir olay yaşamasaydım cevabım çok farklı olurdu herhalde. Ne bileyim.
Böyle bi insan olduğuna gerçekten inanmıştım, inandırmıştı.
Ağladı, söz vermişti.
Bir de benden söz istedi.
2 ay geçti geçmedi:
Sonrası işte giden kendisi oldu..
Can bedenden çıkana değin, son nefesinize kadar yanınızda olacak tek insan kendinizsiniz.
Şu ya da bu sebeplerle, evlâdını terk eden anneler- babalar, ebeveynlerini, defterden silen evlâtlar, ölse gitmez dediğiniz eşler, sevgililer, dostlarla dolu bu evren.
Herkes gider, gidebilir, ama en vefalı insanınız, kovsanız da gitmeyen varlığınız, sizsiniz!
Kendinize iyi bakın!
sayıları çok çok az olsa bile olan insanlardır. sayıları aslında çok çok az değil "çok azdır" ancak yarı yolda bırakmadıkları halde yarı yolda bırakıla bırakıla sayıları "çok çok" aralığına girmekte..
yukarıda defalarca yazılmış zaten bir anne bir baba çocuklarını ailesini bırakabiliyorsa arada kan bağı can bağı olmayan insanlar için ne denebilir bilinemiyor.
