Küçücük insan hayatında gereksiz bir çok deneyim yaşamasına rağmen manevi olguları bir kenara atan 60-70 yaşını gördüğünde çaresizliğinden ve ucube yaşantısından tiksinen insan tipidir.tek kolunuzla ağırlık çalışıp diğerinin çelimsiz kalması gibi aslında. Böyle bir durumda en az çelimsiz kol kadar kötü gözükür diğer kol ve sürekli bir memnuniyetsizlikle son nefes verilir.
sürekli başkalarının aklıyla hareket eden insanlardır. kalıplaşmış toplum kurallarına sürü psikolojisi yüzünden uymak zorunda hissedenler. özgüvensizler. başarmak için çalışmayıp başarısız olunca ağlayıp zırlayanlar. sürekli kaybettiği şeylerde takılı kalanlar. bir de buradaki entrylere bakarak mutluluğu yakalayacağını sananlar.
Ah alan, karşısındakine acımadan hiçe sayan, baskalarinin mutsuzluğu üzerine mutluluk kurmaya çalışan insanlardır.
Ytk hiç bir zaman mutlu olama emi :((
Mutlulugu surekli bir seylerin ustune yikan, bir yerlerde arayan insanlardir. Hakikat iclerinde mevcuttur. Neden bu kadar yakindayken uzaklarda aramak istersin? Kolay olan mi zor gelir yoksa zoru mu seversin?
