Kendisiyle (kendi gerçekliğiyle) sürekli çelişenler bir de kendini tanıma gayreti ve kendini sürekli geliştirme (güncelleme) dinamiği içinde olmayan süzme ahmaklar.
Mutluluğun küçük şeyler olduğunu öğrenememiş insanlardır. Sabah güneşin yüzüne vurması, kuşların dans edişi, bir çocuğun verdiğiniz şekere mutluluğu, sevdiğiniz insanla tatlı sohbet.
Edindiğimiz eşyalarda mutluluk çok kısa ömürlüdür. Bizim olduklarında mutluluk buhar olup uçar. Bunu fark eden insanlar mutluluğu minimalist olmakta sanıyor. Oysa ki mutluluk az şeye sahip olmaktan çok küçük seylerin değerini de fark etmekte.
