aslında mutlu olması gerekirken, hep daha fazla mutluluk isteği bekleyip, olması gereken mutluluğun farkına hiçbir vakit varamayanlar doğal olarak asla mutlu olamazlar.
başkasının mutsuzluğu ile içten içe mutlu olabilen insanlar, daha doğrusu sananlar. hele ki bu başkası, yüzüne güldüğünüz aslında size yakın olan insanlar ise, vay kalbinize diyesi geliyor insanın. öyle ki, başkasının mutsuzluğuna o kadar odaklanırlar ki, kendileri mutluluğu yakaladıkları vakit, o hazzı, başkasının mutsuzluğu olayı kadar ilgileri olmaz bile. başkası her zaman mutsuz olmaz ki, mutlu olunca öylece kala kalırsınız. yapmayın.
işin özü çok irdelememek, çok irdeleyen insan mutlu olamaz. hayalleri olmayan değil ama, sürekli hayallerde yaşayan insan mutlu olamaz. ayrıca, bu mutluluk duygusunda, tam randıman almak istiyorsanız zaten, önemli olan mutlu olmak değil, mutluluğu hak edebilmektir.
asla mutlu olamayacak insanlar diyince aklıma eski sevgilimin bana asla mutlu olamayacaksın sözü geliyor bir yerde haklı aslında ondan sonra beni seveni bulamadım ahımı tuttu ne oldu sayısız bir kızla konuştum birine olur diyemiyorum tavsiyem size kimsenin ahını almayın felaket kötü oluyor amk.
Elindekilerin değerini bilmek yerine hep bir üstünü arzulayan insanlardır.
Her zaman ama her zaman sahip olduklarinizin bir üstü vardır. Onu düşünüp iç çekip mutsuz olmak yerine sahip olduğunuza sevinin.
çünkü günden güne huzura alışıp, görülen en ufak huzursuzluk mutsuzluğa sebep olur hale geliyor.
halbuki çocukluktan itibaren kötü hayat yaşayan insanlara bakarsanız daha mutlu olduklarını görürsünüz. çünkü mutluluk eşik değerleri düşüktür. mutlu olmak onlar için çok kolaydır.
"hepiniz kötü hayat yaşayın ulaaaaan!!" diyemeyiz ama mutluluğunuzu stabil tutabilecek bir hayat yaşamanız lazım. tabi bu kadar dengesiz bir ülkede de böyle yaşayabilmek imkansız.
