Küçücük insan hayatında gereksiz bir çok deneyim yaşamasına rağmen manevi olguları bir kenara atan 60-70 yaşını gördüğünde çaresizliğinden ve ucube yaşantısından tiksinen insan tipidir.tek kolunuzla ağırlık çalışıp diğerinin çelimsiz kalması gibi aslında. Böyle bir durumda en az çelimsiz kol kadar kötü gözükür diğer kol ve sürekli bir memnuniyetsizlikle son nefes verilir.
Kadınların tümüdür ve dolayısıyla erkeklerin tümüdür. Mükemmel bir gün geçirseniz de sonraki gün kadın sen beni sevmiyorsun diye saçmalayabilir. Kadın her halta takar mutlu olmayı beceremez adama da zehir eder tabi.
Sürekli beklenti içinde olup çıkar ilişkisi kuran insanların daimi mutluluğunun olabilmesi bana imkansız geliyor. Böyle insanlar bu kategoride bayrağı taşır.
doğrularından başkasını görmeyen, hayatta tek bir pencereden bakan, karşısına çıkan herkesin kendi deneyimleyip gruplandırdığı insan profili içerisine sokup ona göre muamele eden, farklılıklara hertürlü heycana karşı, prensip ve kuralları çizgisinde ne uzayıp ne de kısalan, beklentisi olmayan, ruhunun büyüttüğü açlığı kendi kaba etiyle doyuran insandır. Ve en acısıda nedir biliyormusunuz bütün bunların farkında olup yoluna devam etmesidir.