öncelikle doğuya asker olarak bir daha bir daha gönderilmesi gereken insanlardır. zira kendileri sıcak koltuklarında ellerindeki kahve, çay her ne haltsa onları yudumlayıp klavyelerine bilmem hangi bilinç altı etkinin itici gücüyle yazılar yazmaktadırlar. oysa ki bilmezler doğuda asker olupda ölen ve bu yüzden ölmemek için akıllarından bildikleri her türlü duayı geçiren yurdum evladının arkasından en büyük ihaneti yapmakta olduklarını. orada sözlükte işaretlediğiniz sözümona teröristlerin yaptığı gibi girdi girilmiyor koca koca g-3, bixi, kalaşnikof ve daha bir sürü zıkkımın kökü mermileri atılıyor. ve orada ölen vatan evlatları son söz olarak "vatan sağolsun" demiyorlar. ne mi diyorlar? ne olcak tabii ki terk edilen kucağın sahibi olan "anne...".
babıali'nin önünde toplanıp ''girit'i vermeyiz'' diye bağıranları seyreden sadrazam ali paşa'nın ''gidin şunları askere alın'' diyerek gönderdiği jandarmaların amacını anlayan göstericilerin çil yavrusu gibi dağılıp kaçmasını hatırlatıyorlar bana.*
tc de askerlik zorunlu olmasa gönüllü askerlik yapacak insan sayısının yüzde 10 u geçmeyeceği çok belli. buradan,kahvelerden, kalbalıktan ama dağa uzak yerlerden konuşmak kolay evet askerlik kişiye genel olarak kutsal sayılabilir. ama neye göre kime göre? vatan-millet savunuluyor ama ne için hak arayan aynı ülkenin vatandaşı olduğu dilleri farklı olan kişilerle. kimseye sunulmadı sen türk doğacaksın,sen kürt doğacaksın. doğduk büyüdük. ben yozgat' ta büyüdüm sen adana' da ve yozgat' ta çözülemeyen bir sorun var. şiddet kan hiç kimsenin onaylayımacağı şeyler ama sizin olmadığınız bir kuşak böyle gelmiş bu durumlara ve gittiniz askere. daha önce hiç silah tutmayan ellerine verildi el bombası,silah. vurun karşı tarafı. karşı tarafda size ateş açsın. kim kimi vuracak. buradaki kazanç kimin?
ben yozgat' taki sorunun çözümünün dağdan geçtiğine inanan kişiyim örneğin;ben öldüm sorun çözüldümü veya sensin dağdaki yozgat' lı veya ben asker sen düşman bildiğim. öldük birimiz hangimiz şehidiz. ve bize ne oldu?
