aman gaza gelmeyin evde kaldım sendromuna felan o öncedenmişti. şimdi bekarlık sultanlık. sevmediğim kişilere inşallah evlenirsin diye beddua ediyom. şimdiki evlilikler oyuncak oldu bayılmanın adı ölme olmuş hesabı. bir bakıyorsun hepsi canım cicim aşk meşk nisbet yapıp göze sokar gibi hareketler kardişim evlilik çok güzel sende evlenmelisin evde kalırsınlar felan. sonra aklımı mikeyim niye evlendiysem. bekarlık sultanlık diye kafanızın etini yerler. boş verin evlensinler, boş verin eylensinler. acele işe çabuk bende işeyecem demeyin şeytan karışır. gerçekten güvenilecek, saygı duyan ve sizi sadece siz olduğunuz için seven biri varsa evlenin. hala başlık parası var. nasıl derseniz şu kadar bilezik şu kadar altın isteriz. sonra kadın erkek eşit değil bunu bilin bilezik geçirir gibi hakim geçirir. siz haklıda olsanız aldatılsanız, hata karşıda da olsa kadının beyanı esastırdan yola çıkarak yok düğünde takılan altınlar felan hediye kıza ait , yok nafaka, yok tazminat yok çocugu icrayla görürsün, sana kala kala kredi ve kredi kart borçları kalır. sonra başa döner çavuşu avuçlarsın.
ilk defa bunu oturup düşündüm, evde mi kaldım yoksa doğru bir şey mi yaptım cidden bilmiyorum. Arafta kaldım, ben her gün evlilik saçma diyen bir insanım bunu sorguluyorsam bir şeyler eksik kalmış olmalı, belki de artık bir değişime gitme vakti gelmiştir. (Bkz: bilemiyorum altan)
O kadar monoton hale geldi ki artık düğünlere geç gidiyorum, 100 TL takıyorum (tabi ihtiyacı olana farklı), ne bulursam onu giyiniyorum, az halay çekiyorum ve erkenden düğünden ayrılıyorum. Ben de evleneceğim muhtemelen ancak düğünler artık o kadar yapmacık şeyler geliyor ki sanki normal kafe buluşmasına gidiyormuşum gibi hissettiriyor. Boşanma aşamasına gelmiş çok fazla çevrem olduğundan hala sıcak bakamıyorum evliliğe. Evlenenlere mutluluklar diliyorum.
