yakınlarda orta asya tarafına bir seyahat görüyorum hocam. moğolistan olur, kazakistan olur, azerbaycan olur... ya da bu yerlerden biriyle tanışacaksın ve hakkınızda hayırlısı olacak gibi.
falinda goruyorum. bombos bir caddede yuruyorsun, insanlar sana bakmadan geciyorlar yanindan. nereye gittigini bilmiyorsun. nereye varacagini hic anlamamissin. nasil bir sey baslattiginin hic farkinda degilsin. sonra birisi durduruyor seni. gozlerime bak diyor. bakiyorsun her soyleneni yapmaya alisik zihninden dolayi. oysa arkani donup gidebilirsin o an. o hellfire sari gozlere hic bakmayabilirsin. bir sey manipule ediyor seni karsindaki seytandan yukselen. saclari yana taranmis, sapsari gozlerinin ortasinda iki simsiyah iris seni izliyor. bakiyorsun kaybediyorsun kendini. kendine geldiginde sehirde degilsin artik. bembeyaz karlarin uzerinde uzanmissin ve hicbir sey uzemez seni artik. cunku sen buraya gelmeden once baktigin gozlerde birakmissin tum huznu. karlarin arasindasin her yer beyaz. sessiz, soguk ve olum hakim ki sen artik olemeyeceginin de farkinda degilsin. hala olursem kurtulabilirim diye dusunuyorsun ama bunun adi eternity bebegim ve hic bitmeyecek. kacis olmadigini ancak onunde ciplak dikildigin boy aynasinda kararan sekle bakarken anlayacaksin.
