9- 10 yaşlarındayım. En yakın arkadaşım esin ile mahallede oynuyoruz. Mahalledeki tek kürt arkadaşımız olan suzan geldi yanımıza " bugün benim doğum günüm , annem kutlama hazırladı. Gelir misiniz? " dedi. " Olur" dedik " geliriz" .
Evlerimize gittik esin' de bende. Annem babam işte. Para yok. O yıllarda çok olağan olan şeyi yapıp evden hediye edilebilir bir şey seçip paketledik. Ben bir bilezik seçmiştim çok iyi hatırlıyorum. Plastikti.
Gittik. Bizden başka kimse yok. Zaten ailesi başka kimselerle görüştürmüyor kızı. Yadırgamadık. Pasta bekliyoruz heyecanlıyız.
Annesi çıka geldi ki elinde bir tepsi. Tepsiyi koydu önümüze içinde börek var. Biz pastayı bekliyoruz. Esin sordu " pasta gelecek mi? Hediyeleri o zaman veririz üflediginde" diye. Suzan ' ın yüzü düştü. " pasta yok ki annem bizim için börek hazırladı " dedi. Esin patavatsız, kürt düşmanı bir kız çocuğuydu " nasıl pasta yok, pastasız doğum günü sayılmaz ki o zaman bende hediye vermiyorum" dedi. En yakın arkadaşınız böyle bir çıkış yapınca çocuk aklıyla ona katılım gösterip onunla birlikte ortamı terk ediyorsunuz işte.
Halbuki suzan' ın annesi yerlerinde fayans bile olmayan kirada oturdukları evi yıkamış, temizlemişti biz geleceğiz diye. Çokta güzel börek yapmıştı. Ve ben hâlâ pişmanlığını yaşıyorum o gün esin ile birlikte kalkıp gittiğim için. Küsecek miydi? Zaten şimdi de yok hayatımda.
Suzanlar tam tamına 8 kardeşti. Evlerinin içi hep sidik gibi kokardı.
Bize öyle gelirdi yani ne bileyim. Suzan çok çok güzel bir kızdı. Selvi boylum al yazmalım ' daki türkan şoray gibiydi güzelliği.
Bizden bir kaç yaş büyüktü. Bir kaç ay sonra taşındılar mahalleden.
Mahallemizde kürtleri istemezlerdi. Mhpli amcalar doluydu. Esin' de o yüzden böyleydi, kürt düşmanlığı ailesinden gelirdi.
Çok geçmedi. Dedeme yardım etmek için pazara çalışmaya gitmiştim bir gün yine suzan' ı gördüm pazarda. Tam da yokuşta.
Yanında yüzünü beyaz tülbenti ile örtmüş beyaz tülbentli kürt teyzeler vardı. Evlendirmişlerdi suzan' ı. Kaçtı ki yaşı? 15 mi? Inanın en fazla 16. Ben ona uzunca bir süre bakakaldım. O beni görmedi.
Zaten sadece önüne bakıyordu. Bakamıyordu sağa sola. Bakamıyordu yukarılara.
Biz onun bu hayattaki tek doğum gününü de mahvetmiştik!
Bu saatlerde zaten hep bir duygusal top moduna giriyorum bu entry gözümden birkaç damla yaş süzülmesine sebep oldu. Ama sizin yapacağınız bir şey yok. sanki siz doğum gününde onu yalnız bıraktınız diye mi evlendirdiler amk. Ağladığıma pişman oldum bak. Amk kürdü için niye ağlıyorum lan ben? Benim doğum günümü anam bile kutlamıyor olum. ona hiç değilse börek falan hazırlamışlar.
