ben 4 - 5 yaşlarında küçücük bir çocukken galatasaray için nasıl başardıysa taverna tarzıyla bir şampiyonluk marşı yapmıştı. dayım çevirip çevirip dinlerdi. sonradan o marşın 88 şampiyonluğu sonrasında geldiğini öğrendim. '' tütün eker oley ( uğur tütüneker), kaptan cüneyt en önde, sevmeyen ölsün seni'' falan derdi acaip tonda. çocukluğumun kuytu köşelerinde kalmış. insanın hatırlayınca başı dönüyor.
tek bir taverna kaseti dinlenmemiş bir evde büyümeme, tavernaya bir kez o da hasbelkader ve bilmemkaç yaşında gitmiş olmama rağmen, sempati duyduğum insanlardan biridir.
gene özel olarak aramam da dinlemem de ama bi yerde çıktılar mı saygıda kusur etmem.
arif abimiz gönül insanıdır, bellidir, sevilir.
