Bunu yaşamayan bilmez. Ciddiyim intiharı aylarca düşünmeyen, kendiyle yalnız kalmanın bunalım ve acısını hissetmeyen ve kendi için göz yaşı dökmeyen herhangi bir insan empati kuramaz. Instagram hesabında yazdıklarını okudum. Her şeyiyle öyle iyi anlıyorum ki. Bence bu çocuğu kurtaracak tek şey kendiyle baş başa kalmaktan alıkoyacak bir hobi ve onu seven bir çevre. Kendi de kafasını dağıtacak bir yeteneğini keşfedemediğini söylemiş ve ailesiyle yeteri kadar duygusallık yakalayamadığını, dertleşemediğini.
Bu insanı çok iyi anlıyorum kendince yeteri kadar çabalamış ve olmamış, yaşamı sevememiş. Üzülmüyorum çünkü her günü öyle yaşamanın, ufak bir durumda bok gibi hissetmenin, hiç olmak istememenin ne hissettirdiğini çok iyi biliyorum. Her günü böyle yaşamanın insanı nasıl tükettiğini yaşadım ve anlıyorum. Acı olanı terk etmeye çalışmış ama yapamamış, kendini bitirmiş.
