benim annem babamda türk her türlü yardıma hazırım diyen hilkat garibeliğinden savaş durduruan kahraman olduğu günlerdir. üzülerek belirtmek istiyorum ki bu ülkenin her yanı hain. basını hain,iktidarı hain,muhalefeti hain,din bezirganları hain hatta bu ülkeyi en çok sevdiğini söyleyenlerin bile büyük çoğunluğu hain. hain olmasalardı eğer bebek katili yakalandığında panik olan örgüt darmadağın edilebilirdi. işin askeri kısmından ziyade piskolojik üstünlüğüde bizdeydi. ama devlet ferasetini gösteremediği için dağılmak üzere olan örgüt toparlandı,alt yapısını hazırladı,halk içinde örgütlendi,siyasi olarak ciddi anlamda söz sahibi oldu ve eylemleri ses getirmeye başladı. oysa ki örgütün duraklama sürecini o zaman devleti yönetenler "pkk bitti" diye algılamasaydı,mücadeleyi daha da artırarak hem psikolojik hemde askeri anlamda disiplinli olarak sürdürseydi biz dünkü görüntüleri yaşamamış olabilirdik. basiretsiz açıklamalarla pkk ve onun siyasi uzantısı muhatap alındı. oslo görüşmeleriyle pkk resmen meşriyet kazandı. habur vakası zaten bugün olacakların habercisiydi. sonuç olarak memleket sabun gibi elimizin içinden kayıp gidiyor. ve sevgili dostum biz burdan acı acı nutuklar atıyoruz. şimdi bu yaşananları izleyip tanıklık eden 20 yaşındaki evlatlarını bir hiç uğruna feda ettiklerini düşünen aileler var. eminim şu an onların gözlerinden akan yaşlar yürekteki yangınlarını dindiremiyordur. kim bu acıdan anlar ben orasını bilmem ama ateş düştüğü yakar. ve şu günlerde misliyle cayır cayır yakıyor işte.
