fotoğrafın sadece fotoğraf olduğu zamanları özlüyor insan. eskiden sadece anıydı, çekilirdi, zaman zaman bakılır geçmiş yad edilirdi. şimdiyse hepsi bir mesaj barındırıyor.
rastgele çektim ama bak benim kitaplarım var, acayip kültürlüyüm.
tatlının resmini çekerken yanlışlıkla bacağım da çıkmış. bacağım var benim. bacak. benim.
aa baksana memelerim de çıkmış :( meme, çatalım var benim.
seyahat ediyorum ben. uçakla. biznis kılas.
askerim ben. bak elimde silah, tüfenk var. milliyetçiliğiniz sayesinde oy alıcam şimdi.
bak o kahve fincanının arkasına bakıcaksın, tam şöyle sağdan. gördün mü macbook o. hah kaçırma ama, onu çektim aslında.
hımm motosikletimi gördün mü?
ya şşt kızlar bana baksanıza kaslarımı çekmeye çalıştım, fark ettiniz dimi, lütfen edin ama.
"büyük ekranda konfor keyfi" sloganıyla ekran ve konfor arasındaki bağı bulmayı düşlediğim, yarısı dolu bir otobüste, ankara ya doğru gidiyorum. tarih 2000 yazıyor ama onu şey etmeyin.
not: fotoğrafa yan bakın, boyun kireçlenmesine birebir.
kapkaranlık odada rahatsız yatağımdayım. sol elimi tavana doğru kaldırdım, bir erkeğinkine göre fazla zayıf olan kolum ve parmaklarımı inceliyorum. sigaramı almaya üşendiğimden aklımda yaktım bir dal. ilerde neler olacak onu düşünüyorum. gün iÇinde yaptığım şeydir.
