"no dark sarcasm in the classroom" dizesi bana hep 'eğitim medeniyet ve aydınlanma' adı altında ne tarz bi faşizmle karşı karşıya bırakıldığımızı, yani bastırılmış bilinçaltı ögelerinin eğitim sisteminde öğretmen öğrenci yabancılaşmasını, ötekileştirmesini nasıl oluşturup bunu aydınlanma kisvesiyle sublimasyona tabi tuttuğunu öğretmen rolü üstlenen kişiye nasıl güç verip de ayyuka çıktığını hatırlatır.
education kelimesinin okullarda öğrendiğimiz dışında söylendiği için bizi iki arada bir derede bırakmıştır. lakin muhteşem şaheser roger waters tüm ilgileri, the wall albümü ve filminde pink floyd üzerine toplamayı başarmıştır, takdir edilesidir.
egitim sistemine bir guzel giydiren bir zamanlara damgasini vurmus destansi pink floyd sarkisidir. klibi the wall filminden alintidir. filmi de siddetle oneririm tabii.
her ne kadar gitar solosunun olduğu kısmın biraz abartıldığını düşünsemde dinlemekten bıkmayacağım şarkılardan biridir.
serdar ortaç içine s.çmayaydı iyiydi. düşünsenize bu şarkıyı ilk serdarın ağzından duyan insanlar olabilir.
büdüt: bunu eksileyen serdar hayranı kim allayisen?
