birşeyler yazmayı bırak, hakkında girilen entryleri bile okumak istemediğim. aslada düşünemediğim bir olay. her ne kadar kaçmaya çalışsakta tabi birgün yaşıyacağımız bir olay, işte o günden sonra bizim hayatımızın çetrefilli yalnızları başlıyacak.
ne gülmek gelir içinizden, ne yemek yemek, ne su içmek, ama hepsini yaparsınız bu eylemlerin isteksizce de olsa, ölmek istersiniz ama kendinizi kandırırsınız, "annem beni görürse üzülür" diyerek. arkası gelmez sorular için de olursunuz, niçin yaşıyorum, niçin varım, niçin beni terk ettin anne, niçin beni bu kadar sevdin anne? özellikle bu soru içinizi yakar, niçin bu kadar sevdin beni anne, sen de televizyonda ki gibi, cami avlusuna koyup gitseydin beni, yüzünü hiç bilmeseydim, içim de hep bir özlem olarak kalsaydın, ya da öyle yapmasaydın da beni her gün dövseydin, öldüresiye dövseydin, açlıkla cezalandırsaydın, odama kilitleseydin, hasta olduğumda başım da beklemeyip "gebersen de kurtulsam" deyip gitseydin, keşke bunları yapsaydın ve senden nefret etseydim. Meleğim benim. asla seni sevdiğim kadar kimseyi sevemeyeceğim, meleğim.
ananın ölmesi durumudur. Bu konuda kısa yazacam çocuklar. hastalanınca başımızda bekleyen annenin ölmesi ne kadar kötüdür. Bilmem sizde yaptınızmı? Hastalanan anne uyuyunca nefes alıyormu diye doğru dürüst uyuyamamak gibi bir eylemi. Analar ölmesin istiyor insan, ölse bile cennette oduğuna dair işaret istiyor. Allah hepimizin analarını cennetine alsın, onlara uzun ömür versin.
Hadi hepimiz annelerimiz için dua edelim. ister ateist olsun ister, kominist olsun ister teist olsun herkesin anası için dua edelim. Bütün anaların elinden öpüyorum. Annem hasta çocuklar,çok şükür artık durumu biraz iyilŞedi gibi. Onun için ayrıca dua edin olur mu?
Şu an ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Eğer bu entryi artı oy almak için yazdığımı düşünüyorsanız eksileyin beni, ama dua edin arkadaşlar! Lütfen.
zordur, kötüdür, yaralayıcıdır. Allah düşmanımın başına vermesindir. ama hayatın da gerçeğidir. birileri ölecek.
herhalde böyle durumlar için çıkmıştır 'Allah gecinden versin' sözü..
Duyduğum her seste, aldığım her nefeste, gördüğüm herşeyde sen varsın ANNEM.. Tam 6 saat oldu gideli...asırlar kadar uzun sensiz günler, dayanılması bir okadarda zor bir zaman...Dinmedi, dinmeyecek gözümde yaşlar...sana kavuşana kadar..Delicesine özledim seni ANNEM..
annenin ölmesi kadar acı veren bir olay yoktur. başın her sıkıştığında dert ortağın olan seni büyüten emziren yanından hiç ayırmayan. kendisi aç kalıp seni doyuran. babadan çok farklı bir, yüce bir insandır.
annesi ölmeyen bir kişi bu duyguları anlayamaz. ne zaman anne öldü kıymete biner. sağlığında bir anneye çok saygı gösterilmelidir. şimdiki gençler annelerine çok asilik yapıyorlar.
hayat devamlı aynı şekilde devam edeceğini sanıyorlar. lakin hiç öyle olmuyor, bir insana sağlığında değer verilmelidir. anne çok farklı bir olaydır, babaya hiç benzemez.
anne öldüğü anda bir evin neşesi kayboluyor. artık eski günleri düşünerek maziye dalarak o günleri düşünmeye başlarsın. annenin yokluğu hiç bir zaman doldurulamaz.
devamlı bir tarafınız eksiktir. sağlığında annesine iyi davranan insanlar vefat ettiği anda en azından vijdan azabı duymazlar. fakat boş yere annesini üzen kişiler yaptığı hatanın farkına varıp devamlı vijdan azabı çekerler. bu duruma maruz kalmamak için kesinlikle anneyi üzmeyin giden geri gelmiyor.
En yakın arkadaşın, sırdaşın bu dünyadan göçüp gitmesidir. Bir parça eksik kalmaktır hep. düşüncesi bile insana korku verendir.
Allah annelerimizi başımızdan eksik etmesin.
benim annem öldü. 61 gün oldu bugün. aklımdan hiç bir gün dahi olsa çıkmayacağını biliyorum. çünkü hiç kimse... devamını anlayacağınızı, tahmin edebileceğinizi, yerine neler neler koyabileceğinizi düşünüyorum. ama gene de, çünkü hiç kimse annem kadar beni sevmeyecek. biliyorum sevilecek bir insan değilim.
--spoiler--
çok fena bir şey, kaybettikten sonraki ilk günlerde sanki her tarafınız bıçak kesikleri içindeymişcesine kelimenin tam manasıyla derin acılar hissediyorsunuz. sanırım hayatın renklerini bir anda yitirip de her şeyin anlamsızlaşmasını ilk o yaşta tattım ben. ama en kötüsü de; ölüşüne şahit olmak.. son nefesini verişini izlemek.. çırpınırsın bağırsın 112'yi aramaya çalışırsın elinden bi şey gelmez bi anda gitmiştir, çok kısa bir zamanda doktor gelir ama çok geçtir artık, kalp krizi der, bir anda.. ölüm denen şey nedir? o zamana kadar bildiğin tanımı gibi değildir bunu anlarsın. son sözler vardı bi sahi nooldu ona unuttu mu yoksa? hayır hiçbirşeyi unutmazdıki doğumgünlerini,yıldönümleri,ilk adım attığın gün,ilk sözlerin,ilk karne,ilk aşk.. market listesi, ütü, ödevlerin bunları hiç unutmamıştı.. yok mümkün değil hiçbirşeyi unutmazdı.. ama yok unuttu işte, vedaları sevmezdi o yüzden mi hiçbirşey söylemedi?... ilk defa çok güçsüz görünür gözüne o an anne,çok aciz,kesinlikle istememiştir ölümüne şahit olmanı,hayatının bundan sonraki bölümünde ölüm kelimesini her duyuşunda o an'ı hatırlamanı..ama elinde değildir.. seni her türlü korkudan koruyan, sırf sen korkuyorsun diye kocaman olsan bile gök gürültüsü duyulduğu vakit usulca odana süzülen anne bu defa en büyük korkuyu yaşatmıştır sana.. yıllar geçiyor hiç farkında olmadan, ama zamanın yaptığı tek şey acıyı özleme dönüştürmek oldu zaman ilaçtır demişlerdi, evet belki!.. aradan geçen bunca yılda bir çok kelimeye yabancılaştım, birçoğuyla çok daha yakın oldum.. anne hitabı çıktı hayatımdan sesli dile getiremiyorum artık oysa içimden her gün tekrar ediyorum.. ama yok yabancılaşmışım işte olmuyor, karşılığında efendim, ne var(nasıl kızardın ya:)), canımm... diyen o sıcacık sesin olmayınca olmuyor.. sonra özledim demeye başladım onunda anlamı yok keza haberin yok çünkü.. yine de elimden gelen tek şey bunu söylemek;özledim...
--spoiler--
resulullahla benim aramdaki farklar- ah muhsin ünlü
resulullah süper bir insandı, ben o kadar değilim,
resulullah yolda ebu bekiri görse es selamu aleyküm ya sıddık derdi,
ben yolda ebu bekiri görsem tanımam.
resulullah asla yalan söylemezdi; ben annem ölürken hiç ağlamadım.
ben annem ölürken çok ağladım çünkü annem
gırtlağından hırıltılar çıkarırken nasıl terliyordu, görmeliydiniz.
resulullah azraili yolda görse tanırdı;
ben azraili annemin yanında görseydim ona bir çift lafım olurdu,
derdim ki şimdi yani af edersin ama o sıktığın annemin gırtlağı.
resulullah olsa ona bunları söylesem o bana gülümserdi;
o bana gülümserdi ben ona derdim ki, anam babam yoluna feda olsun ey allahın resulü; fakat şu koca melek, annemin gırtlağını sıkıyor, bir şeyler yapamaz mıyız?
resulullah orada olsaydı annemin elini tutardı derdi ki kızım ha gayret!;
ben orada olsaydım annemin elini tutardım ve derdim ki anneciğim ölmesen
ben oradaydım annemin elini tuttum ve dedim ki anneciğim seni ben ;
annem döndü bana bir baktı o bakışı görmeliydiniz
resulullah o bakışı görseydi merhametten ağlardı;
ben o bakışı gördüm haşyetten bayılacaktım ama annem elimden tuttu.
ne tuhaf, anneler ölürken bile çocuklarının
anneler ölürken bile çocuklarının ellerini bırakmıyor ne tuhaf
resulullah çok şanslı bir insan
annesi öldüğünde o küçücüktü;
benim annem öldüğünde ben küçücük değildim,
zaten şanslı birisi de değilimdir, filmlerim iş yapmaz.
annem daha yeni öldü fazla uzaklaşmış olamaz!
olamaz dedim annem son nefesini alıp da vermeyince
verse de ben alsam onu, içim ferahlasa, siz de görseniz
resulullah tutsa annemin elinden birlikte geçseler çölü
nasıl olsa resulullah da ölü annem de ölü.
bazı koşullarda kurtuluştur.
akıl sağlığını kaybetme noktasına gelmiş bir bireyin hayata tutunması için gerçekleşecek bir mucizedir.
sabah- akşam boğucu baskısını üzerinde hissettiğiniz kaderinizin zorunlu birlikteliğinden kurtulmaktır.
geçmişini kaybetmektir. anne ve babası insanın geçmişidir. siz her anlamda onların mirasını geleceğe taşırsınız. dünya ya getirdiğiniz çocuğun sizin geleceğiniz olması gibi.
Doğa açısından konsept olarak bir anne karıncanın ölmesinden farksızdır. Gelin görün ki, insan kişisi, nöral bağları daha gelişmiş diye* duygusallaşma hakkını elinde bulunduruyor.
