Annem beni bu dünyada tanıyan tek insan. Hani tüm anneler çocuklarını tanır ama çok farklı annem. Suskunluğumdan bile tanıyor. Neyse çok da sık tartışırız annemle. Bir gün aramızda şu geçti.
""" Ben büyüğüm sonuçta ne yapacağımı biliyorum anne. """
Annemin cevabı : """ Büyük değilsin hiçbir zaman büyük olmadın. Ne yapacağını da bilmiyorsun şimdi anlamzsin ileride yalnız kaldığında anlarsın """
Hiçbir zaman Allah beni yalnız birakmasin der, annemi sevdiğimi sözlüğe ilan ederim
-6 aylık dana bile suyunu kendi içiyor.
-sen doğuştan açsın evladım.
-karın çalışırsa mecbur yardım edeceksin gel şuraya öğren.
-keşke kız olaydın.
-ikisi de aynı babası(kardeşim ve benim için) hiç bana çekmemiş.
-keşke birisi kız olsaydı.
-bu çocuk beni yedi bitirdi(kardeşim için).
-ters bu çocuk çok ters doğarken de tersti zaten(kardeşim için).
edit : iyi ki varsın canım anam. kasımda askere gidince mermilerden canım anam yazıp sana resmini atacam.
edit2: hee birde köyde babamla babanem arasında geçen tartışmadan sonra babanemin babama verdiği tarihi ayar var.
"Sana ekilen tuza yazuuuk, sana bükülen dize yazuk." hala aklıma geldikçe gülerim.
Annem çok iyi laf sokan bir kadındır, geçen babamla tartışırken şu cümleyi dediğini duydum ve hayran kaldım : 'nerde gereksiz bir iş var, mantar gibi bitersin orda.'
