"ocağı elleme sakın bak mazallah yangın falan çıkar."
bunu gerçekten hiç unutmuyorum ya, mutfakla hiç aram lmadığı halde, orta sona gidene kadar evde yalnız kalacağım zaman bana bunu söylemeden edemezdi. canım benim ya her bir şeyi de düşünürmüş...
küçükken yaramazlık yaptığımızda abimle bana hitaben söylediği; "öliyim de kurtulun." sözü. unutamıyorum çünkü bir gün sarılıp öpemeyeceğimi düşünmek bile çok korkutuyor. keşke söylemeseydin bu sözü anne, duygu sömürtüsünde üzerine yok valla.
başınızdan her ne olay geçerse geçsin anlattığınızda alınan cevap hep aynıdır.
-Ben sana demedim mi?
-Olmaz demiştim.
-Bi anne sözü dinlesen ölürsün.
-Ah ben bi göçüp gidiyim anlarsın o zaman.
