Ortada olduğundan kaldırdığı eşyayı lazım olup da sorulduğunda nereye kaldırdığını unutan anne şeklidir.
-Anne anahtarlarım nerede?
-Nereye bıraktıysan oradadır!
-Anne şu anda tam olarak bıraktığım noktadayım ama yok.
-Oradadır.
-Yahu orası neresi? Burada yok nerede bu anahtar?
-Nereye koymuştun?
-Aynanın önüne.
-Oraya anahtar mı konur?
-Nereye konur anne?
-Odana koysana, masanın üstüne!
-Anne sen anlaşmak istemiyorsun değil mi!?
-Neden?
-Yahu anahtarlarımın yerini söylesen de ben de evden çıkabilsem artık ve bu konuda burada kapansa?
-Ne biiyim ben kaldırdım bir yere ama...
-He aynanın önüne koymak çok mantıksız ama evin en ücra köşesine saklamak çok mantıklı!
-Aman be, dokunmam bir daha hiçbir şeyine merak etme!
-Ah nerede o güzel günler *
(bkz: benim annem canım annem)
