abiminin ösym sınav sonuç belgesi. pazar günü banyo kazanı yakılıp, banyo yapıldığı yıllar. abim sınav sonucu gelmiş ve 3 yıl aradan sonra üniversiteye yerleşmiştir. sınav sonucu gözle görmek isteyen peder istediğini alamaz. sonra arama tarama yapılır ve sonuç belgesi gelen zarfla birlikte, banyo kazanının yanındaki odun koyulan kasada bulunur ve şükür edilir zira günlerden cumartesidir.
telefonumun hafıza kartı evde kaosa neden olmuştu bütün evde küçücük kartı aramıştım ve en sonunda annem haa ben onu çöpe attım demişti yinede anneleri seviyoruz..
valide sultana göre eski, işe yaramaz ve tamamen gereksiz olan ama evlada göre her şeye değer denen nesnelerdir. mesela dolabında bir çok pantolon olduğu halde illa "o" pantolonu seversin. eskidir, rahattır ve acil dışarı çıkmalarda seni kurtarır. ama gelin görün ki annelere göre eski püskü olduğu için artık yoktur.
en çok bizim evde bulunan nesnelerdir. bazen düşünmüyor değilim acaba sorun annemde değil de bende mi diye ama, benden başka iki kişi daha müzdarip bu durumdan.
üniversite yıllarında evime ziyarete gelen valide sultan üşümüş ve sobayı yakmak istemiştir... hem okuldan gelecek olan oğlunu sıcak bir yuvada karşılamak ona heyecan verecektir. sobayı tutuşturacak kağıt bulamaz ve eline ne geçerse onunla tutuşturur... eve gelir lannoldu, bir bakar ki her taraf sıcacık, oyhşşş ne güzelmiş valide sultanın evde oluşu diye düşünür. ardından yine o valide sultanın mis yemeklerini yeyip mis kokusundan bir tutam alıp odasına geçer ders çalışmak için. arar, arar, arar... not yok!
-sultan nerede benim notlarım ya gördün mü?
+not falan görmedim ben?!
-hadi ya buradaydı masanın üzerinde... öff naptım onları ben ya...
+hangi masanın?
-burada işte...
+yoktu orada not falan.
-ya ben buraya koymuştum nasıl yoktu?!
+yoktu evladım baktım ben iki üç tane kağıt vardı ben de sobayı yaktım onlarla... not yoktu yani...
