hazırladığı yemekleri yemeyerek kavga çıkartıp kadını üzdüğümüz ve bi zaman sonra bekar hayatı yaşarken keçi bokuna bile talim edildiği zaman, değerinin en iyi anlaşıldığı anlardan biridir. bir de "allah göstermesin" vefatıdır.
annenin yanınızda uyuduğu zaman, hepimizin kaçınılmaz sonu olan ölüm düşüncesinin beyinde zuhur bulması ile geçmişte anne ile yapılan tartışmaların manasızlaşması ve sahip olunan sevginin ne denli derin, güçlü olduğunun idrak edilmesi.
herhangi bir sebepten tartışıp, aynı evin içinde size küskün olduğu zaman. kim soğuk davranırsa davransın, anneninki kadar üzmez insanı. haklı bile olunsa, onun o sessiz, küskün hali daha bir acıtır, değerinin, taşıdığı "anne" sıfatının evlatlar için ne kadar önemli olduğu anlaşılır.
adına sevgili denilenin her itiraz anı. oysa annem hiç itiraz etmezdi, kilometrelerce uzaktan bile telefon ettiğinizde bir önceki öğünde ne yediğinizi sorar.
şüphesiz öğrencilik, tartışmasız gurbettir efenim annenin değerinin anlaşıldığı an. bir de okuldan gelip yemek yaparken ve dahi bulaşık yıkarken daha derinden anlaşılır. bunlar bir tarafa bir de manevi boyut vardır ki o anlatılası değildir.
