Ben ayrım yapmazdım.
Anne, baba, dede, babanne falan.
Ayrımcılık sevmem pek.
Ama valide çok çakaldı hemen anlardı.
Ama babam saftirikti biraz tomarla götürsem anlamazdı ibiş.
Hele babannem...
Okuma yazması yoktu ama paraları tanırdı.
Ama tanısa ne olacak?
Rahmetli dedem günlük hasılatı getirir verirdi buna, bu da dedemin çoraplarının içine zulalardı.
Ben tabi yerini bildiğim için azar azar götürürdüm.
Lan bu arada ben resmen ailenin hırsızıymışım ya.
Ama büyüyünce bunları tek tek itiraf ettim. Bişey demediler güldüler sadece.
Tıpkı soyup soğana çevrilen akp seçmeni gibi hallerinden memnunlardı.
Allah affetsin.
Edit: bir de benim salak birader var. Bayramda topladığı harçlıkları çekyatın altına saklardı onları da çalardım.
Bir bayram sabahı kalktık bayramlaşıcaz, ben babamın dedemin elini öptüm falan bu salak öpmüyor.
Niye öpmüyorsun oğlum diye sordular, "öpünce topladığım paralar yok oluyor ondan dolayı bu bayram kimsenin elini öpmeyeceğim" dedi salak.
Kendisi şu an doktor.
Para değil de, 9-10 yaşlarındayken çeyrek altın çalmıştım. Meğer, annem o akşam bir akrabanın düğününe gidiyormuş.
Tabi takı töreninde malum olay cereyan edince, bütün oklar beni gösterir olmuş.
Ertesi gün oklava ile dayak yemiştim o gün bu gündür harama el uzatmıyorum.
Ben hiç yapmadım çünkü eğer para varsa ve istersem zaten verilirdi. Yoksa da zaten bende istemem. Gerçi istesem de fark etmez ama bir şey yoksa yoktur bunu anlayabilmek lazım.
Ayriyeten zaten ufak çocukken parayla ne işin olur ki.
en aptalca hırsızlıktır. ulan çaldığın parayla adam gibi bi şeyler yapsan eyvallah da, gidip torpil, kızkaçıran neyin almak; çocukların dünyanın en gerizekalı yaratıkları olduğu tezini yineliyor.
