söyleyecek bi şey var mıdır ki? O can acısını anlatan kelime...
Kelimeler bu defa üzüntüden kıfayetsiz kalır. Bakışlar da nedensiz suçluluk...
Yüreğin de büyük bi yangın.
Gözlerinden yüreğine akan damlalar, yangını söndürmek istercesine ama ne çare...
içinde ve dışında büyük bir sessizlik...Bir ömür boyu yanında olan.
yokluktur. evde yemek için bir lokma ekmeğin bile olmaması gibi bir yokluk değil, çikolata bekleyen çocuklarına ekmek bile alacak parası olmayan babanın cebindeki yokluk ya da ciğerini sökmüşler de onun yerinde ki yokluk gibi hiç değil... evin barkın yanmış yıkılmış gibi. aslında o da değil, yok bunun tanımı. sen ilk maaşınla ona alacağın hediyeyi düşünürken, keşke öyle demeseydim derken o çoktan gitmiştir çok çok uzağa. keskin bir viraj da ayırabilir sizi, bir hastalık da, karşı şeritten gelen bir araba da. 5 dakikada yerin yurdun yanar. hayatımın anlamı diye sevdiğin sevgilinin aslında hiç bir bok olmadığını, hayatının anlamının anne olduğunu anlarsın. anlarsın ve yitirirsin anlamını. söyleyecek pek bir şeyin yoktur o andan sonra. ' dostlar sağ olsun' dur uzun zaman ağzından çıkan tek şey. ama ' kimsenin sağ olmasına ihtiyacım yok, annem sağ olsun' dur onun doğrusu.
bi gün okuldan çıktım ve trene bindim. ki trene binmek her zaman şairane bi iş gibi gelmiştir bana. yani biliyorsunuz işte, -annemi üzdüm böylece bana trenler çarpsın'ı bilsem dua eder gibi söylerdim kesin. o zaman ankara soğuk. şimdi hala soğuktur eminim. okulu ardımda bırakmışım. kara kara düşünüyorum trenin içinde. içimde annem. telefonumda kontör yok, beni arayacak kimse yok. annemin cep telefonu olsa arar gerçi. arar çünkü sever beni. camdan bakarken dalmışım oturduğum koltukta. telefonun sesine uyandım. uyurken annem vardı uyandığımda yoktu.
yazdır geçer,
tüm anneler oğulları bir şiire terk eder.
Daha bu sabah,
"Üniversiteyi başka bir şehirde kazanıp gideceğim buradan.Senin yüzünü de bir daha görmeyeceğim" diyerek sitem edilmiş ve şu başlıkları okuduktan sonra kendini çok ama çook şanslı hissetmiş biriyim.
Sabır diliyorum bu olayı yaşayanlara...
anne sarip sarmalayandir,cocuklari icin cirpinandir,herseyden once cocuklarini dusunendir.babaysa biryere kadar cirpinir sonrasinda umursamaz bu nedenle cok aci bir durumdur.
Keşke annem ulu bir çınarda yaprak olsaydı,
düşmesini beklerdim kucağıma ama şimdi toprak.
keşke annem doğduğum yerlerde ırmak olsaydı,
akmasını beklerdim toprağıma ama şimdi yaprak.
keşke annem kovanımda bir kaşık bal olsaydı,
damlamasını beklerdim kaşığıma ama şimdi ırmak.
keşke annem beni besleyen hayat olsaydı,
gönendirsin beni yatağıma ama şimdi kurak.
keşke annem şiirlere, romanlara sığsaydı,
ağzımda şiir tadında kalsaydı kulağımda türkü,
ama su gibi akıp gitti içemedim ...
ırmak olup aktı geçemedim yaprak gibi kurudu gitti tutamadım...
gücün, güvenin simgesi olarak bildiğin babanın çocuk gibi ağlamasını görmektir. Üzerinden yıllar da geçse o manzarayı unutamamaktır. Hayatta istediğin şeyleri gerçekleştirdiğinde, kendinle gurur duymanın yanında keşke annem de görseydi diye hissetmektir. Hayata daha da yalnız devam etmek zorunda kalmaktır.
size zamanında ne kadar haksızlık yapsa da ona küsüp gittiğiniz haftalarca aramadığınız için kendinizden nefret edersiniz. son görüşmeniz ölümünden 5 ay önceki zamana tekabül eder ve siz küs bir şekilde ayrılmışsınızdır evden. bi daha dönmem ulan buraya rahatlık mı batacak dersiniz. haftalarca aramaz aramalara cevap dahi vermezsiniz. kendinizce iyi bi bok yiyorsunuzdur. okula kendi eğlence ortamınıza derslerinize vs odaklanırsınız onu unutursunuz. hayat iyidir hoştur sizin için. ama bir sabah telefonunuzu açtığınızda babanızın 13292742 defa aradığını görür ve şaşırırsınız. sonra o haberi alırsınız dünyanız başınıza yıkılır. olduğunuz yere yığılırsınız. uçak bulamaz alel acele otobüse biner memlekete gidersiniz. otobüste yanınızdaki yolcu neden ağladığınızı sorar cevap veremezsiniz. 1 günde 3.5 paket sigara tüketirsiniz. oraya gittiğinizde onu görürsünüz sizi duymadığı halde özür dilersiniz. ne yaptıysam özür dersiniz, seni aramaığım için unuttuğum için bu kadar şerefsiz puşt olduğum için affet beni ne kadar kavga etsek de senin annem olduğunu unutmamalıydım dersiniz. ağlarsınız günlerce. sonra her şey unutulur, hayat devam eder, siz yaşarmış gibi yaparsınız, hayatınız boyunca kendinizi affetmeyeceğinizi bilerek. çok büyük bir acıdır bu, çok.
