büyüklerin küçüklere yönelttiği ( genelde ananenin) soru.
bir de şu versiyonu vardır:
- annenizi üzmeyin. yarın öbür gün üvey anne gelir burnunuza karafatma sokar.
...böyle bir şey var mı ya ? küçücük yaşta baya bi etkilenmiştim.
okul öncesi yaşlarda sürekli olarak şahsıma yönetilmiş soruya "ama ama..." cevabım hiç kabul göremediğinden ıslak köpek bakışı sonrası hüngür hüngür** ağladığım da görülmüştür.
cucukken akrabamiz yasli bi teyzenin bana sormasi uzerine sorus nedenini daha o yasta anlayip, ikisini de cevabini vermistim. teyze de aa ogretmisler demisti. ama o kadar yilda pek bisey degismedi o zaman soyledigim cevap ikisni de sevmem olabilirdi. simdi olsa soylerdim.
anne ve babayla otururken amcanın biri yaklaşır ve sorar....
adamın biri: oğlum anneni mi daha çok seviyorsun babanı mı?
çocuk: söylemem.
anne: oğlum söyle söyle nolcak.
çocuk: anne söylersem şimdi sen üzülürsün boş ver söylemiyeyim...
baba: kıh kıh kıh.*
annenin akrabalarına; anneni sevdiğini, babanın akrabalarına ise; babanı sevdiğini söyleyerek kurtulanabilecek soru..hayır bide seviniyor garipler bizim çocuk daha çok seviliyor diye.
