çocuklara sorulan travmatik sorulardan biridir. Sanki o yaşta çocuk bir seçim yapılmaya zorlanıyormuş gibidir. Elbette ikisini de eşit seviyorum diyecektir fakat gönlü bir tarafa daha baskın olmaya başlayacaktır.
sorulduğu zamandan itibaren sorgulanmasına neden olur. ben mesela uzun iç tartışmalarım sonucu ikisini de sevmediğime karar verdim. benden bu kadar çıkar sağlamayı amaçlayan başka iki insana denk gelmedim çünkü.
Benim düşünmeden "annem" şıkkını işaretleyeceğim ve büyük ihtimalle işaretlerken de gözlerimin dolacağı ankettir. Fedakarlık nedir, iyi insan nasıl olunur, birikimli bir evlat nasıl yetiştirilir, nasıl vicdanlı ve merhametli olunur sorularının doğru cevaplarını bilip bana da aktaran annemi çok özledim. Eğer telefonla arayıp hüznümü paylaştığım sohbetin 20. Dakikasında "sanki arkadaşımmış gibi konuşuyor, iyiki annem o" düşüncesine kapılıyorsam bu yazdıklarım sevgimin yanında yalnızca bir giriştir.
ikisini de sevmiyorum neden mi ?
Benim geleceğimi planlamadılar ,
beni saldım çayıra meylam kayıra büyüttüler ,
benim doğacağımı bile düşünmediler bile bir anlık zevkin ürünüyüm bunu biliyorum
şansa kadere okuduk meslek sahibi olduk
katkıları varmış gibi dolaşıyorlar hava atıyorlar ortalarda malum onların çocuğuyum
şimdi de yaşın geldi diyorlar seni da başgöz edelim hayatını kur diyorlar ekliyorlar bide en az 3 diye
gülüyorum içimden tıpkı sizinki gibi değil mi ... diyemezken.
