ben gene alamayacam. tabikide maddiyat yüzünden. ama annemin kıymetini her zaman bilirim. gerekirse ev islerinde yardım ederim. onun bana yaptıgı fedakarlık yanında bir hic bu yaptıklarım. (bkz: bizim türklerdeki genelleme hastalıgı).
annemin sorun haline getirmediği bir durumdur. zira kendisine göre manevi değerler maddi değerlerden daha önemlidir. bizim iyi olmamız, ona verilecek en güzel hediyedir. onun için sadece sevgi yeterlidir.
''yılda bi gün anneler günü mü olurmuş, bunlar hep para tuzağı!'' diye çemkiren ama geri kalan 364 günde de annesine bi tanecik bile hediye almayan hayırsız evlattır.
ev araba demiyorum bari git çiçek al kadın sevinsin.
kimine göre samimi olmaktır, kimine göre ise saygısızlıktır.
belki son 20 yıldır bu anneler günü denilen saçma günde anneme hediye almadım, almam da. gider elini öperim "analar günün kutlu olsun kız" der bir sarılırım mutluluktan ayakları yerden kesilir.
bilmiyorum aga, hediye olayı bana hep saçma, yapmacık geliyor.
annenizin gözünde hayırlı bir evlatsanız , annenizin o kadar da problem etmeyeceği durumdur. ama yine de abartısız bir hediyeyle günü taçlandırmak annenizi çok sevindirir.
bence annenin zaten yetiştirme tarzına uygun düşecektir. anne çocuğunu hediye alacak üzere kodlamadıysa zaten bunu takmıyordur. alıyorsan anan seni öyle kodlamıştır.
anaların bilinçaltına etkisi büyük. cefakar anam o benim anam.
