"+Anne senin yaptığın iğrenç esprilere alışmışım, arkadaşlarıma yapıyorum dalga geçiyorlar ya.
-Yıllardır yemek yapıyorum. Yaptığım yemekleri öğrenmiyorsun da yaptığım esprileri mi öğreniyorsun? O zaman sorun sende kızım."
(bkz: ibretlik ayar)
cuma günü,öğle saatleri eve zar zor atmışım kendimi. gömlek, kravatı yırtarcasına sağa sola savururken anacığım birinin geldiğini farkeder ve mutfaktan seslenir:
+mustafaaaaa!
-efendim.
+sen mi geldin oğlum?
-yok anne, abim gelmiş.
+söyle de faturaları yatırsın.
-'^+%&/(+%&/(
+anne napıyosun?
-iyilik. çamaşırları as.
+tamam. bugün ne oldu biliyor musun?
-bilmiyorum, çamaşırları as.
+ya bi dur asıcam dinle beni.
-çamaşırları as öyle anlat.
+ama önemli anne.
-çamaşırlar da önemli.
+lanet olsun.
sevgili anneye anlatılır. hiç ses etmeden dinler. sonunda:
-yani sen şimdi bu çocukla evlenmeyi mi düşünüyorsun?
-yok. daha çok eğlenmeyi düşünüyorum.
-(kahkaha atar) aferin kız. anasının kızı vallahi. gel bi öpiyim.
+geçen sizin sınıftan beyaz tenli, iri gözlü bir kız vardı ya onu gördüm.
-songül mü?
+ismini bilmiyorum. şu hep sana beğeniyorum dediğim kız var ya o işte.
-e gidip bir merhaba deseydin.
+yok, ben kızla değil ailesi ile merhabalaşmak istiyorum hehehe.
-kapıyı çek sakın geeride bişi unutma ayakkabılarını bağla şu küpeyi takma yav oğlum çantanı kapat bak dışarda siyaset konuşma ortalık kötü yolda dua oku sık sık o müzik dinlemeyede bırak yolda yürüken hadi allaha emanet ol....
-seni seviyorum anne geldiğimde görüşmek üzere....
ben: ya anne yeni aldığım kot pantolon nerde yaa?
anne: oğlum ben onu makineye attım üstündeki kokusu bi geçsin diye.
ben: ya anne naptın yaa daha dün aldım hemen atılır mı makineye o yaa?!
anne: öbür pantolonunu giyiver oğlum bişey olmaz.
ben: tamam ya lanet olsun off be.
anne: off deme anneye böyle konuşulmaz.
ben:...........
