bu hayat böyle. ama insanın yine de başkalarının sevgisizliğinden yana kapıldığı hüzünle anne babanın şefkatinden duyduğu huzurun dozunu ayarlaması gerek. yoksa bir gün zaten, yalnız geldin yalnız gideceksin derler adama.
zaman gelir seversiniz birini sebepsizce. birazcıkta olsa sevilmek istersiniz karşılığında. güven istersiniz güven... arkanızı döndüğünüzde güvenle yürüyebilmek istersiniz.herkes sırtını dönsede size onun bir şey yapmayacağına inanmak istersiniz. herkes vursada onun sizi korumaya çalıştığını bilmek istersiniz. hayal değil tüm gerçekliğiyle yaşamak istersiniz onu. oyna tamin etmezsiniz sizi yaralayan tek şeyin o olduğunu. siz bunları düşünürken, hala onu sevmeye devam ederken, körü körüne güvenmeyi denerken onun sizi her güne yalanlarla uyandırdığını tahmin edemezsiniz.
böyle acımasızdır işte hayat. beklediklerinizi sunmaz size. hep acıtır, hep yakar canınızı. en sevilene bile güvenilmeyeceğini hatırlatır durur size. *
Aslında anne babalarımızın dahi bizi koşulsuz sevdiği yok. Tamamen benlik duygusundan kaynaklanan durum. Yani onların bi parçası olduğumuz için henüz anne karnında sevilmeye başlıyoruz. Neden ebeveynler başka anne babaların çocuklarına aynı baskınlıkta bi sevgi hissetmiyorlar ?
hayatta sevilmek isteyenleri en çok üzen şeydir.çıkarı için sever çoğu insan hayatın en soğuk yanıdır bu. bu kanıya vardığımda 'vay amk bir ben safmışım' oldu ilk dediklerim. o günden sonra ya sende onlar gibi olursun ya da en güzeli kimsenin sevgisine muhtaç olmadan sevdiklerini çıkarsız seversin. böyle daha bir mutlu oluyor insan arada kafan bozulur ama için rahattır.
özellikle annedir işin doğrusu. yani kısmen doğru bulduğum önermedir bir bakıma. ne kardeşler görüyoruz, çıkar kavgaları, iş kavgaları, evlilik sonrası değişimler.. bu liste uzar gider. baba da bir anne kadar değildir emin olun. tabi ben bunu hem kendimden bildiğimden, hem de çevremde yoğun bir biçimde karşılaşıp tanık olduğumdan dolayı söylüyorum. illaki istisnalar olacaktır, ama büyük çoğunluk dediğim şekildedir. annelerimizi ne kadar üzersek üzelim* onlar bizim daima yanımızda olacaktır, evlendiğimiz zaman bile onun küçük evladı olarak yaşamımıza devam edeceğiz. bu böyledir yani!
Yok anacım yok anne baba da çıkarı için seviyor sizi.
ikiside yaşlandığında sizi potansiyel hizmetçi yerine koyacak kız çocuksanız. Erkekseniz bankamatik yerine koyacaklar.Bu kez gelinlerine potansiyel hizmetçi gözüyle bakacaklar.
Kısaca deyim yerindeyse etinizden, sütünüzden, yününüzden yararlanacaklar.
Sonrada siz onların bulaşıklarını yıkamaktan evlenmeye vakit bulamayacaksınız. Evde kaldın yaftası yine bu kişilerin ağzından çıkacak. Ben ne anladım bu çocuktan!?
Utanmasalar misafirliğe gittiğimiz yerde de temizlik yaptiracaklar. Küfür etsem yeridir çok sinirliyim keşke dogmasaydim.
Çocuk doğurmak kolaydır. Sonuçta kediler köpekler de doğuruyor.
Önemli olan dünyaya getirdiğini insanın hayatta kalmasını sağlamak değil en güzel koşullarda yaşamasını büyümesini izlemektir. Dünyaya sanat eseri bir tablo getirir gibi davranmalisiniz. 4 ceker elektrik süpürgesi siparis eder gibi değil.
