aslına bakılırsa anlatılmadan önce kişi bunun farkına varır. fakat içinde olan anlatmja isteğinin önüne geçemez ve olaylar gelişir.
doğal olarak kimse gülmez o kişi de fıkranın ana teması hakkında biraz bilgilendirme yapar. yani kısacası sıçtıkça sıçar ve artık dinleyenler daha vahim duruma gitmemesi için konuyu dağıtmaya çalışırlar.
kişi olayın kendisinden kaynaklandığını düşünmeyip tekrar anlatma gafletinde bulunursa işleri iyice batırır. bazen de bu konudaki azmi, bitmeyen ısrarı güldürür insanı.
insanı üzer. Sadece fıkra değil espri yaptığımızda da kimsenin gülmemesi insanın sınırıni bozar. O gün size komik gelen bir fıkra ve espri aklınıza gelir. Ardından anlatır ve gülmeye başlarsınız ama tek siz gülüyorsunuzdur.
