Atatürk'ün kendi elleriyle açtığı evimin hemen yanıbaşında olan ihtişam dolu ilim irfan yuvası. O fakülteden çıkan kişilerin bugün nerelerde olduğunu ne siz sorun, ne ben söyleyeyim. "Keşke zamanında ordaki öğrencilerden biriyle kanka olsaydım" diyesi geliyor insanın. Bugün Yargıtay ve Anayasa Mahkemesindeki her 10 üyeden 7'si, ayrıca bakanlar kurulundaki bakanların da 2/3'ü Ankara Hukuk mezunu. Bugün siyaset, yargı vs. alanda bir yerlere gelmek istiyorsanız en tepedekilerin gözdesi olacaksınız. Bu ülkenin cumhurbaşkanları (sonuncusu (11.) hariç) Ankara Hukuk mezunudur.
Son 2 senedir kontenjanların oldukça çok artması dolayısıyla tıpkı diğer hukuk fakültelerinde olduğu gibi eğitim kalitesi ister istemez düşen, ancak zirvedeki yerini koruyan Cumhuriyet müeyyidesi okul.
2004 yılının ocak ayında liseli olarak üniversiteleri tanıma amaçlı gezi gününde,bilkent ve odtü kampüslerini gezdikten sonra kısa süre uğradığımız ve 'burası ne lan böyle lise gibi' dediğim yer. 2004 yılının eylül ayında da öğrenim hayatıma başladığım okul.***
Türkiye'nin tartışmasız en iyi hukuk fakültesidir. Ankara'da yaşayıp Cebeci semtinin önünden geçenler Ankara Hukuk'un o tarih kokan devasa taş sütunlarına bakınca "vay bee!" dediği fakültedir. Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk üniversitesi olan Ankara Üniversitesi'nin en iyi fakültesidir. Galatasaray Hukuk iyidir diyenlerin Ankara Hukuk'ta bir kez olsun o bilgi çınarı olmuş profların dersine girince "ulan bu hukuksa bizimki ne iş" dediği fakültedir.
üç sene öncesine kadar hayallerimi süsleyen fakülteydi. zamanla, gerçekleri anlamaya başladım tabi. bu bölüme girmenin ne kadar zor olduğunu, çok iyi bir şekilde çalışarak girileceğini ve girdikten sonra da işin daha da zorlaştığını...
tabi aradan birkaç yıl geçince hedefleri yavaş yavaş küçülttüm, kendisiyle ilgili hayallerim bitti. berbat okul puanı* bu vazgeçişi iyice perçinledi. önce istanbul hukuk'a sonra 9 eylül hukuka kadar düştüm. (tabi bunlarda muhteşem bölümler ama ankara üniversitesine girmenin bir hayli zor olduğu da su götürmez bir gerçek). daha sonra hukuktan bile vazgeçtim beni bir psikoloji hevesi aldı. hedefim istanbul posikolojiydi. daha sonra o hayalim bile bitti gelen puanla*
artık ya bir sene daha şansımı deneyeceğim ya da özel bir üniversitenin yarı burslu bölümünü seçeceğim.
aslında bahsettiğim çoğu kişinin başından geçen şeylerdir. bu fakülte için tek diyeceğim: 'öğrencileri, değerini bilsin buranın. çoğu kişinin hayal ettiği yerdesiniz çünkü'.
askerden dönüş sebebiyle af dilekçemi geçde olsa teslim edip, devam etmeye karar verdiğim fakülte.
umarım herkes için en hayırlısı olur. uzun vadede önemli bir mevkiye gelme olasılığını düşününce uamrım bir gün bir hocamın "aman tanrım bir canavar yarattım" dememesi dileğiyle. *
lise döneminde bir çok eşit ağırlık öğrencisinin hayallerini süsleyen; bir çoğunu ** tatmin eden fakat bir kısmını da hayal kırıklığına uğratıp sürüncemede bırakan Ankara Üniversitesi Fakültesidir.
öğrenci işlerinde ki dekan kapasitesinde bilgi sahibi ve bürokrasi uzmanı yaşar abisiyle, kapısının önünde ki simitçisinin gizli ajan olması dedikodularıyla, ve pek tabi ki betacopy'siyle meşhurdur.
gidenleriyle kalanlarıyla, eksikleriyle fazlalarıyla yüzyıllarca dimdik ayakta kalacağı imajı verir her zaman o kasvetli ön binası.
an itibariyle öğrenci affı cıkması sebebiyle herkesin geri dönmesi gereken fakültedir. **
Okulum. ilk gördüğüm günü hatırlıyorum. Soğuk ve umursamaz görünüyordu. Beni sev,bana emek ver ama benden bir şey bekleme tarzındaki kadınlara benzettim. Sevdim,çalıştım,bitirdim. Her şey tek yanlıydı. Ben sevdim,ben emek verdim,ben çalıştım,uğrunda gözlerimi bozdum,mezun olurken güle güle dahi demedi. Vefasız,ama vazgeçilemeyn bir sevgili gibiydi.
derslere arada bir uğrayarak, hiç not tutmayarak, yıl içinde alınan derslerin sadece bir iki tanesinin kitabını alarak, ders tekrarı yapmayarak, vize ve finallerden bir hafta önce copycilerden alınan notlara çalışmaya başlayarak, yani kısacası kasmayarak bitirilip bitirilmeyeceği muallakta olan okuldur.
