kimse kusura bakmasın da günümüze kadar yapılmış bir eylemdi.
şu an lütfen kimse beni bir kategorinin içine sokmaya çalışmasın. " aa bak andımız hakkında laf sallamış bu akpli, aa şuna bak tam bir şakirt, aaa iktidar yanlısına bak sen.." hiçbiri değilim. Sadece vatanını seven ve Atatürk'ün yolundan ilerleyen milliyetçi biriyim. Ama şu an sadece andımız konusundan ilerlersek geldiğimiz konu çok aşikar.
Allah aşkına iki dakika kendimizi kandırmayalım. Çıkın ve bir sabah size en yakın okula gidin andımızı okuyan daha doğrusu andımızın okunma oranına bir bakın.
Bu olay şöyle ilerler:
Öğrenciler ilkokul 3'e kadar büyük bir şevkle andımızı bağıra bağıra okurlar. 4'ten sonra başka bir evre gelir çünkü. Çünkü anlarlar ki bir önemi kalmamıştır. Zaten 5-6-7-8. sınıflar iyice uçmuş gitmiştir. Yani okusan da buradan geçiyoruz okumasan da diye düşünüyorlar. Çoğu öğrenci de o kadar sıkılmıştır ki şöyle bir şeyler yapar:
--spoiler--
kürtüm, yanlışım, tembelim
yasam; küçüklerimi dövmek, büyüklerime sövmek, yurdumu, milletimi özümden çok sevmektir.
ülküm; yükselmek, ileri gitmektir.
ey büyük atatürk!
açtığın yolda, gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim.
varlığım kürt varlığına armağan olsun.
ne mutlu kürtüm diyene!!!"
bahsettiğim nokta tabi ki kürtlük meselesi değil. artık çocuklar için ant meselesi o kadar sıradan bir hale gelmiştir ki onunla alay etmeye başlamışlardır. çünkü bir sıfatı bir vasfı kalmamıştır. Allah'ın her günü sen bunu çocuklara dayatırsan hiçbir halta yaramaz.
Allah aşkına lütfen kandırmayalım. Her şeyi putlaştırıyoruz. Tüm değerlerimizi tek tek putlaştırıyoruz. içten bir şey yapmalıyız.
E madem andımızı çok seviyorsunuz, buyurun sabahları işe başlamadan önce ofislerde okuyalım, üniversitelerde derse girmeden önce okuyalım.
