gelmiş geçmiş en mükemmel yüzüş stilidir. bu tip yüzüş esnasında, Antarctic Circumpolar Current içinde yahut çarşaf gibi durgun suda bulunulması fark yaratmaz, hiçbir şekilde 1 gram ileri, geri, sola, sağa gidilmez, gidilemez. kural budur yani amele yüzüşünde.
bir diğer kural ise inanılmaz efor sarfetmektir. delicesine kulaç atılmalıdır, şap şap ses çıkması ve çevredeki insanlara su sıçraması keyfi değil bu yüzüşü yapanlar için zaruri olmalıdır. el, normal insan kulacından farklı olarak suya bir düşmana atılan tokatmışçasına inmelidir.
ayaklar... onlar da deli gibi çırpılmalı ve insanlara, kulaçtakinden de fazla su sıçratmalıdır. bu sırada amele yüzüşü yapıldığını farketmemiş ve ordan geçmek gibi bir hataya düşmüş insanların başlarına topukla vurarak suyun dibine yollamak gerekli olmasa da, bir çeşit amele yüzüşü tamamlayıcısıdır.
tüm bu komplike kas hareketleri esnasında; boğuluyormuş gibi sesler çıkarmak, çok yorulmuşçasına gürültülü nefesler almak, yüzülen bölgeyi işaretlemek amacıyla etrafa balgamlar atmak, kadınların yanına gidip bu yüzüşü icra etmek ve sahildeki diğer amele yüzüşü adaylarına seslenerek "boh nasu yüzüyoreğ" demek bu işin püf noktalarındandır.
amele yüzüşü yapan canlı her yerde bulunabilir, bu sebeple türünün koruma altına alınması şu an için gerekli görülmemiştir. bu hususla ilgili çok merak edilen bir konu da amele donu ve amele yanığının gerekli olup olmaması. hayır ikisi de şart değil ama her ikisi de olaya lezzet katar.
