müslümanlar için dogrusu "allah"dir ama ayni niyetle "tanri" demekte de bir sakinca yoktur. fransizca konusurken "allah" yerine fransizcaya çevirip "dieu" diyenler de vardir.
bir de suna barnaaami basmak istiyorum araplar "inşallah" demez mesela "inch'allah" der. hangisi dogrudur? niyet mi önemlidir kelime kullanis tarzi mi önemlidir?
çirkin bir hareket..kendini beğenmişlik durumu..vahim bir olaylar döngüsünden sonraki artık daha ilerde oldugunu hissteme ve ona gore konuşma isteği...
tanrının kutsal özel ismini gün içinde her türlü saçmalığı konuşan ağzına maskara etmekten imtina eden insandır.
tekbir çekip 30 saniye sonra tekbirin çıktığı ağızlardan birilerinin ana ve babasına küfredebilen yaratıkların yaşadığı bir coğrafyada yaşıyoruz ne yazık ki.
--spoiler--
Dört ayrı milletten dört ayrı kişi arkadaş olmuştu. Bunlardan biri iranlı, biri Rum, biri Arap, biri de Türk'tü. Bu dört arkadaş, birlikte geziyorlardı. Paraları da yoktu. Adamın biri bunlara biraz para verdi. Bu para ile ne istiyorsanız alın, dedi.
iranlı olan dedi ki:
Bu parayla ''engür'' alalım. Arap ona itiraz etti:
Ben ''engür'' istemem, "ineb" alalım dedi.
Türk ise:
Ben "ineb" istemem, "üzüm" isterim, dedi.
Rum olan da:
Bırakın bu lafları, dedi. Bu para ile ''istafil'' alalım.
Böylece bu dört arkadaş birbirleriyle çekişmeye, dövüşmeye başladılar. Çünkü birbirlerinin söylediklerinin anlamından haberleri yoktu.
Onlar, ne alınacağını tartışırken yanlarına bu dört dili de bilen birisi geldi. Bu arkadaşların tartışmalarına tanık oldu:
Ne yapıyorsunuz, kavganın sebebi nedir? diye sordu. içlerinden birisi durumu anlattı. Bütün dilleri bilen adam:
Be hey ahmaklar, zaten aynı şeyden bahsediyorsunuz. ''engür'' Farsçada ''üzüm'' demektir, ''ineb'' Arapçada, ''istafil'' ise Rumcada aynı anlama gelir. Niye kavga ediyorsunuz ki, hepiniz aynı şeyi istiyorsunuz işte.
--spoiler--
farklı olma çabasıymış da, marjinal olmakmış da bilmem neymiş... yahu ne alakası vardır kardeşim. eş anlamlı sözcük diye bir olayımız var bizim bu da onların içindedir. aç sözlüğe bak "tanrı" ne demekmiş orada tanımı yapılmıştır yani "allah" ile aynı anlamda olduğunu göreceksiniz. hadi o zaman şairlerimizi eleştirelim "sen nasıl olurda "kırmızı" yerine "al" sözcüğünü kullanırsın lan!" şeklinde söyleyip tartışalım.
dini sekülerleştirerek içini boşaltma gayretindekilerin davranışıdır. bazıları da arapça yerine türkçe kelime kullandığını sanarak bu kumpasa alet olur. oysa maksat başkadır ama onlar farkedemezler.
askere gidip hucum borusu çaldığında tanrı tanrı diyip koşmayı tercih etmiş kişidir. saygı duyulmalıdır. zira ataları da böyle savunurdu toprağı. ya da ona öyle geliyor.
arap'ların sözcüğünü değil de türkiye'min sözcüğünü kullanmaktır. kulağa daha bir hoş geliyor tanrı...
türkiye'de yaşıyorsam türkçe konuşucam kardeşim var mı bundan ötürü?
türklüğümün simgesidir türkçe...
insanların inanacakları şeyin ismini bile başkalarından öğrenip, öyle isimlendirecek kadar inançtan uzak olmaları düşündürücüdür. sonuçta samimi hissetmediğiniz birşeye tam olarak inanamazsınız, başka bir boyutta tanrı demeyi marjinal bulmak ise tamamen ayrı bir konudur. genelleme hastalığının acınası olan periyodudur.
"yek yeeaaa adamın içindeki ne ise odur abicim ister allah desin ister tanrı desin önemli olan hissetmek" diyen bazı abiler ablalar var çevrede. hissedip söylemek tabii ki çok temiz bi duygu buna itirazım yok lakin suistimale açık bi kapı bırakılıyor gibi geliyor bana. yarın bi gün bu söylem üzerine şaklabanın birisi çıkıp " abi ben feyyaz demek istiyorum önemli olan hissetmek sonuçta" gibi bi soytarılık yaparsa o zaman bu söylemden dolayı adama ya hiç bişey dememek lazım ya da ağız burun girmek lazım. sevmedim ben bu arada kalma durumunu.
Günah değildir, abes hiç değildir. Salatalık sebze değilse, allah da tanrı değildir o vakit... salatalığa sebze diyebilen cesur insan allah'a da tanrı diyebilir, her ne kadar bu ad kimilerinin zoruna da gitse.
