ibretlik bir kanıt, bir anektod falan beklemeyin. diyeceğim şu; allah'ın kanıta ihtiyacı "yoktur". ancak zayıf insanlar, bir tanrıya inanmak için kanıt peşine düşerler. ancak "kuşkuların" bedenini yiyip bitirdiği bir bayağı insan "kanıt da kanıt" diye tutturur. metafizik bir öğenin gerçekliği ancak akıl ve kalp ile saptanır. eğer bugün milyarlar deniz kızına değil de tanrı'ya inanıyorlarsa, bu inanç; kalp ve akıldan gelen eğilimlerle gerçekleşmektedir. dış dünyadan ziyade içe yönelmek lazım tanrıyı bulmak için. hallac-ı mansur "en el-hak"* derken her ne kadar yanlış bir ifade söylemişse de kurduğu mantığın özünde tanrıya giden yolun insanın içinden geçtiği paradigması vardır. ve bu paradigma doğrudur. yani allah'a ulaşmak için kanıt peşinde değil benliğinizin peşinde olun.
bertrand russell kendisine, tanrı size ''neden bana inanmadın'' diye sorarsa ne cevap vereceğinin sorulması üzerine şu cevabı vermiştir: ''yeterli kanıt yoktu tanrım, yeterli kanıt yoktu''.
tanım mı: yeterli kanıt hatta hiç kanıt olmamasının sonucu.
kanıt bir sürü var da- görmek istemeyen gene de görmez tabii. ateist "kör" adam gibi bir şeydir. sen kör e de ışığın olduğunu kanıtlayamazsın. allah ın varlığına ilk kanıt sanattır. sanat varsa ruh vardır, ruh varsa allah vardır. çünkü ruh olmadan, insanın "sanat" a ihtiyacı yoktur. güzellik ve estetik kavramları ruhsal kavramlardır. mesela. do majör akorunu insanın neden "güzel" bulduğunu bugüne kadar hiçkimse dğru dürüst açıklayamamıştır. ya da vincent´in vahşi güzellikteki tablolarını...onlar ruhi işlemlerdir, ve sanat, ruh ve allah olmasaydı olmazdı.
ama ateist e bunu anlatınca o entel dantel takılma meraklısı montaj şahıs olduğu için, bunları anlasa da anlamamazlık edecektir. o istediği gibi takılsın, bize ne, dimi? biz de istediğimiz gibi takılırız.
ateist esas kendisinin piri olan richard dawkingsín kitabını tutup, allah´ın olmadığını kanıtlayamadığı için "allah olsaydı bu kadar çok kötülük olmazdı" ya bağlamasını açıklasın. bi de o kadar kalın kitap. boşu boşuna okuduk.
şöyle düşünelim mesela bir kağıt . kağıt ağaçtan olmuştur ağaç topraktan , toprak kendi içinde moleküllerden filan peki bunun en en en küçük maddesi nereden geldi peki ? işte burada ilahi güç ve Allah ' ın varlığı kanıtlanıyor. varlıktan da öte Allah önce hissedilmeli , kanıttan çok.
o zaman bu başlığı açan yazarında aklı yok madem ALLAH ın var olduğunu gösterecek kanıt yok (oysaki bir çok kanıt evrendeki bütün herşey allah ın varlığına kanıttır ) peki bu konuyu söyleyen yazar aklı olduğunun kanıtını nasıl bize gösterecek...
bir elbise terzisiz olmaz, bir ülke yöneticisiz olmazken siz nasıl olur da bu denli sistemli bir dünyanın sahipsiz olabileceğini düşünebilirsiniz. o kadar canlı var bir tanesinin düşünmesini sağlayın. toprak düşünür mü, su düşünür mü onlarda konuşur mu? size bu kudretler kendiliğinden mi geldi yaratan yoksa... demek ki, bilen ve gücü yeten, var eden, herşeyi yaratan Allah var ki siz varsınız.
ne zaman ihtiyacım olsa yardımıma koşan biri var. böyle en parasız kaldığım anda bana bir yerlere sıkışmış paramı bulduran, en geç kaldığımda en kısa giden otobüse denk getiren, en dibe vurduğumda uzun zamandır aramayan bir arkadaşıma "seni seviyorum" mesajı attıran, işler sarpa sardığında düğüm noktasını bana bulduran ve bir anda açılmasını sağlayan, bundan medet ummayın evde ölümünü beklesin derken ilim alimleri dediklerimiz bana sevdiğimi geri veren, gökyüzüne bakıp bir yıldız da benim için kaysa ya dediğimde yıldızın kaymasını gözlerimin önüne seren, gelen telefonu çantada bulmama uğraştırıp 5 sn farkla ölümden dönmemi sağlayan biri var. bu sen, ben, bizim oğlan olmadığına göre? kusura bakma ama herkesin kanıtları kendi hayatında gizli. arayıp bulmaya zahmet etmeyecek adama da tutup burda yok şöyleydi yok böyleydi tartışması yapamayacağım.
hea bir de şu var; dünyaya geldim geleli inandığım şeyleri kanıtlamaktan bıktım. inanıyorsan inan, inanmıyorsan da bırak ben rahat rahat yaşayayım inancımı.
"kanıtı göreyim, inanayım" olmaz zaten. inanırsın, kanıtları görmeye başlarsın.
inandığın şeyler değişebilir ama : tanrı olur, hayat olur, aşk olur, şiir olur, şarap olur, yazgı olur vb. vb...
Descartes'in dediğini hatırladım , tanrı idesi doğuştan bir idedir eğer zihnimizde doğuştan bir tanrı idesi varsa onu tanrı koymuştur. Zaten doğuştan ideler tanrının eseridir. Ama sonra jonh locke her ne kadar emprist olsa da dindar biridir. herkesin tanrı diye bir idesi olması tanrının olduğunun kanıtı olamaz çünkü tanrı eğer o ideyi kafamıza yerleştirseydi dünyadaki farklı tanrı ideleri olmazdı ,cünkü tanrı idesini koysaydı altında bir imzasını bırakırdı.
