kişi, allah'a inanır; ancak geleceğinin korunması ve sakınılması konusunda "çok paraya" allah'tan daha fazla güvenmektedir.(çevremizde, memleketimizde çok gördüğümüz gibi)
inanmak ayrı şeydir güvenmek ayrı şöyle ki;
kişi inanır iman eder sonra hayatında birşeyler olur allahın ona istediği hiçbirşeyi vermediğini veya vermiyeceğini düşünür ve artık birşeyler istemekten vazgeçer.
(bkz: şahsi görüşümdür)
biraz anlatım bozukluğu içerse de, felsefi anlamda tutarsızlığı ortaya koyan tespit.
şöyle ki; kişinin neye inandığı ya da hayata neresinden baktığı, geçmiş yaşantılar bilgi-birikim kültür ve az da olsa bireysel tercihlerle ilgilidir.bu sebeple eleştirilmesi sınırlı bir çerçevede kalmalıdır.
ve/fakat kişinin kendi hayatı için belirlediği yol, inandığı felsefe/ideoloji/din konularındaki yaklaşımları ve donanımı sözkonusu olduğunda eleştiri dozu iyiden iyiye artar.dozu arttıran en önemli nokta ise tutarlılık meselesidir.eğer inanma/uygulama biçiminde tutarsızlık varsa eleştiri tavan yapar.
konu olan tanrı inancıysa, inanan kişinin tanrıya güvenmeme gibi bir lüksü olamaz.eğer güvensizlik varsa ortada o zaman kişinin fikir sisteminde çok büyük bir tutarsızlık ortaya çıkar.
bu ve benzeri bir durumu yaşayan kişinin kişinin inançlarında/düşüncelerinde/bakışaçısında samimiyetsizlik ve donanım eksikliği vardır.
