çevreye biraz dikkatli bakıldığında her şeyin o kadar güzel ve kurallar çerçevesinde oluştuğu görülür. her gün güneş aynı yerden doğup, aynı yerden batıyor. dünya her yıl dönüşünü 365 gün altı saatte tamamlıyor, dünya güneşin etrafında dönerken ona çarpmıyor, başka bir değişle yörüngesinden şaşmıyor ve bunlar kainat kurulduğundan beri hiç şaşmadan, kuralını bozmadan devam ediyor. kaainatta bulunan hiç bir meyvenin tadı, kokusu birbirine benzemiyor veya hiç bir insanın ses tonu kimseye benzemiyor. yani kısaca bunlar sadece çok büyük bir varlığın sayesinde olabilecek şeylerdir. tabii sonuçta görmeyi bilenedir. görmek istemeyen her şekilde kendince bahaneler bulacaktır.
ispatın tanımı bilinmeden kurulmuş, "tanrının varlığını sezdiren seyler" olarak düzeltilirse doğru kabul edilebilecek önermedir. zira tanrı'nın varlığına bilimsel bir kanıt bulunmamaktadır, ona ancak sezgiyle ve öğretilen bilgilerle ulaşılabilmektedir.
aslında hiçbirşeydir çünkü şu ana kadar var olan iddiaların hepsi teoriden ibarettir. ama konu inanıp inanmamaksa insanlar asla kanıtlanamayan şeylere inanmayı değil, hisleri doğrultusunda güvendikleri şeylere inanmayı seçer..
Ey insanlar bir misal verildi, şimdi ona iyi kulak verin! Haberiniz olsun ki sizin Allah'tan başka taptıklarınız bir sinek yaratamazlar, hepsi onun için bir araya gelseler bile; şayet sinek onlardan birşey kaparsa onu ondan kurtaramazlar; isteyen de güçsüz, istenen de! (hac.73)
her soruya verilen bir cevap ya da her mevhumun bir ispatı olsa zaten üzerlerinde ihtilaf olması için bir sebep kalmaz. bundan dolayıdır ki bir yaratıcının varlığının açık ve net bir bilimsel kanun gibi ispatı olduğunu iddia etmek ya da böyle bir ispat beklemek matnıklı değildir. bu bir iman meselesidir. etrafınıza bakar gözlem yaparsınız, tespitleriniz olur ayrıca peygamberler vasıtalarıyla gönderilen mesajlara bakarsınız ve bunları değelerdirirsiniz nihayet inanırsınız ya da inanmazsınız.
ilahi bir varlığın varlığının bu ispat edilemezliğine karşılık, yokluğunun da ispatı yoktur. her nevi maymun insan iddialarının,teorilerinin neticesinde gelir ''eninde sonunda herhangi bir zamanda her hangi bir şey hiçlikten ya da boşluktan varolmuştur'' gerçeğine dayanırız. mantıkla izahı mümkün olmayan bu su götürmez gerçek bizi yine matığın alamadığı inanışlara sürükler. yani her şeyi tesadüflere dayandırmak bile yeterli olmaz başlangıçı açıklamak için.
yani insanı tanrı inanışına iten sadece kendisinin en mükemmel varlık olduğuna inanması değildir. en mükemmelinden tek hücresine,virüsüne belki milyonlarca çeşit canlının varlığı, evrenin varlığı, dünyanın evren içerisindeki varlığını devam ettirebilmesini sağlayan koşulların varlığı, dünyayla milyonlarca canlının oluşturduğu ahenk, canlıların birbirlerinin neslinin devamını sağlaması ve tabii ki insan.
kıyamet suresi 37- Kendisi, akıtılan meniden bir damla su değil miydi?
38- Sonra bir alak (embriyo) oldu, derken (Allah, onu) yarattı ve bir 'düzen içinde biçim verdi.'
39- Böylece ondan, erkek ve dişi olmak üzere çift kıldı.
salt insanı düşündüğümüzde dahi bu tesadüfler yığını insana daha inandırıcı bir çıkış yol aratmaktadır. ondan dolayı herşeyi tesadüflere bağlamayıp ispat edilemeyen ilahi bir varlığa inanmak da ne ayıptır ne cahillik göstergesidir.
nihayet iki inanışta sonsuza dek bir bilimsel kanun gibi hayatımızda yerini alamayacaktır.hem iman eden bir insan için düşündüğümüz zaman o şekilde sınav olmaz zaten öyle olsa bu hayatın bir manası olmaz.
kanıt olarak nitelendirilmesi yanlış olan şeyler. Kanıt olsalardı bütün insanlık bu kanıtlar ışığında Allah'ın varlığını kabul ederlerdi. Ama bunlar kanıt değillerdir. Haa tabi birde göz önüne çekilen perde vardı. Tamam anladım, ben bu kanıtları ondan anlayamıyorum. Yoksa kanıtlardır. Perdesi çekilmeyenler anlar, çekilenleri büyük bir azap beklemektedir. Tabi, tabi.
yaratılanlar ve düzenin mükemmeliği tartışmaya açık bir konudur. insanoğlu yaratılanlar arasında bizim bildiğimiz en mükemmeli olarak gösteriliyor. oysa mükemmellik anlayışı nasıl bir şeydir? ya da nerede başlar bilmek gerekir? mesela otuz tane bebekten oluşan bir grubu bir adaya koyalım. bunlara robotlar bakabilsin. teknolojimiz ileride olsun ama bu bebeklerin genleriyle oynanmış olsun ki, doğar doğmaz üç kollu, beş gözlü olarak doğsunlar. ama daha önce bizim normal diye tabir ettiğimiz insanlardan görmemeliler. sonra bu çocuların eline on beş yaşlarına geldikleri zaman kuran-ı kerim'i verin ve bu sizin son dininiz ne derse doğrudur deyin. doğal olarak insanoğlunun mükemmel ve üstün yaratıldığını öğrenecekler. başka bir kıyaslama olmadığı için üç kollu beş gözlü insan onlar için mükemmel olacak. yani tesadüfen yaratılmış herhangi bir canlı daha önce bir kıyas olmadığı için kendisine mükemmel ve üstün denmesine inanacaktır. kısaca eğer üç kollu ve beş gözlü olarak yaratılsaydık biz kendimize yine mükemmel ve üstün diyecektik. tesadüfi oluşumun esprisi burada yatıyor. yani semavi dinler bu ayrıntıya cevap veremedikleri için.
aslında boş kümeden ibarettir lakin insanoğlu böyle bir varlığa inanma ihtiyacı duyduğu için sözüm ona ispatlar ortaya atılmış ve bu şekilde insanların beyninde inanmaya yol açan rasyonel nedenler yaratılmıştır.
şunu anlamakta güçlük çekiyorum bu konuda; kimsenin görmediği bilmediği bir tanrı veya öteki dünya kavramı insanlara normal gelebilirken, bütün dünyanın gördüğü ve onun bütün olumlu yönlerinden faydalandığı sosyalizm insanlara ütopik geliyor. yani tanrının varlığını ispat eden ne olursa olursun bence bu olgu ütopiktir.
Arzu Yanardağ'ın var oluşu bence kesin kanıttır. Böyle bi güzellik sanmıyorum ki başka bi metodla ortaya çıkmış olsun. Bi de Müjde Ar var ama, yok yok onu saymıyorum, vazgeçtim.
"ispat(kanıt) bilimsel metodlarla elde edilir" gerçeğini bilmeyenlerce söylenen, insanımızın cehaletini yüze vuran söz. allah'ın varlığı ya da yokluğu ispat edilemez. zira ortaya herhangi bilimsel bir kanıt sunulamaz. tanrının varlığı/yokluğu inançta kalır, ispatta değil.
ayrıca, bunu söyleyenlere tarafımca mantık*, felsefe, tartışma yöntemleri ve hatta mümkünse "ayrık matematik"* ile ilgili bir kaç kitap okumaları tavsiye edilir.
