polise kudurmuş köpek gibi saldırıp, arkalarında pkk ve apo bayrakları etrafında şarkılar söyleyenlere gık çıkaramayanların adamıdır.
acaba neden gık çıkaramıyor? tabi ki pkk lı olmasından.
tıpkı gezi ye gidipde olay çıkaran herkes gibi.
geziyi eskiden tüm chp kesimi destekliyordu, şimdi ise sadece %4-5 lik öz ve öz pkk kesimi kaldı.
artık herkes kendisini lanetlerle anıyor, yediği beddualarla burdan köye yol yapıyordur.
gezi direnişinin değerli olduğunu bilen herkesin saygıdeğer hatırasına dua ettiği, ölümü vicdanı olan herkesi üzmüş gencecik insan.
ayrıca değerli adının şike ile adı anılmış bir kulübün propogandasında geçmesi yanlış, üzücüdür. bunu tasvip etmiyoruz.
biraz uyukladım sadece hiç aklımda bile yok , kafamdan bile geçmedi düşüncesi o ve onunla alakalı hiç bir mevzu son on hatta bir ay boyunca. nedense rüyama girdi gördüm geçtim o kadar bir köşede cenin pozisyonunda uzanmış birisi. erkek adam "ali ismail" diye uyanır mı ulan. siyasi durumlar o kadar umrumda değil. insandır benim için , katledilmiştir. belki de bir çoğumuzun aklına benim aklıma kazındığı gibi kazınmıştır.
Sen hiç tanımadığın insanlar için ölüme yürüdün. Hayatında hiç görmediğin çocukların geleceğiydi derdin. Bu topraklardı, bu insanlardı... Sen hiç kötülük yapmamıştın ki! Niye dövdüler seni çocuk, niye öldürdüler!
Oğlumun adının "Ali" olacağına beni emin eden gülümsemedeki kardeşim, sevgilim, yaşıtım, sanki aynı barikatı taşımışız gibi hissettiren ama hiç görmediğim biricik yoldaşım ve sanırım hepimizin içini ayrı acıtan o parlak, neşeli gözlerin sahibi insan.*
Öyle bir isim ki "ali" sanki her an her dakika her yıl anlamları canımı daha bir temiz yakıyor.
Bir abim varmış benim. Adı "Ali". çok küçük Doğmuş, annem onu hastanede bırakmış, koca istanbullarda nasıl kalsın yoksulluktan bel mi doğrulur. bir hafta yaşamış küçük mezarlı abim. şimdi köyde evimizin hemen yanında bacağım kadar bir yerde yatar, ihmalkarlıktan yakın insanlıktan uzak bir yerde. kim bilmiyorum biri inandırmıştı omzumdaki meleklerden biri olduğuna. ama o benim daha çok hayali kahramanımdı. annem her dövdüğünde beni kurtaracak bir abi girerdi kapıdan, geniş omuzlu. sen olsaydın böyle olmazdı diye kızardım küçücük mezara. Saatler geçirirdim başında. Sanırım onunla duydum ali isminin kokusunu.
Sabahattin "Ali"m var mesela, benim şişman, güleç ve kusursuz karakterim. sözlükteki ismimde, vücudumda öldürülme tarihini taşıdığım, faili meçhullerin ilki. kendisinin bile sık sık şikayet ettiği o hastalıklı kafasının odunla ezildiği adam. Hani bilirsiniz...
Şimdi de sen varsın güzel kardeşim. annenden dinlediğimiz kadarıyla küçük çocuklara kitap okuma yarışmaları yapan, huzur evlerini ziyaret eden, abinden duyduğumuz kadarıyla bir kızı seven, resimlerdeki tişörtlerinden gördüğüm kadarıyla benim gibi star wars'a, pink floyd'a hayran, ortak bildiğimiz kadarıyla muhteşem bir şeydin oğlum sen. Yanımızdan geçen herkes gibi kendi muhteşem dünyasına hakim bilinmez bir dünyaydın. O gülümsemen hep olsaydı da adın kulaklarımı bir kez daha yakmasaydı. Annenin ellerini öpmeden, mezarına su dökmeden bana rahat yok "ali"m.
bölücü kürde götü yemeyenlerin hatta istese dönüp pantolonunu indireceklerin ama hükümeti devirecekti ohh iyi oldu diye diye döverek öldürmekten beter ettiği evladımız.
adamlar ülkeyi parselledi sen hala kafanı kuma göm!
ali ismail korkmaz, ancak katiller korkar, çünkü katillerin çok olmasına karşın adalet gelecektir!! bilirler bunu ve titrerler!! şizofrenik sultan, sen öldürülmeyeceksin, ama maşaların bedeli ödeyecek!!!
