Ölümün, Alevilikte başlıca iki yorumu bulunmaktadır. Birincisi biyolojik ölümdür. Biyolojik ölümü, ölme, ölüm, kalıbı dinlendirmek ve Hakka yürümek gibi terimlerle dile getirmektedirler. Bu terimlerden kalıbı dinlendirmek ve Hakka yürümek ölümün bir son olmadığını yeni bir durumun başlangıcı olduğu inanışından kaynaklanmaktadır. Burada sözü edilen kalıp bedendir ve beden yaşlanmıştır, yorulmuştur ya da hasar görmüştür işlevini yerine getirmeyecek durumdadır. Bu durumda beden (kalıp) terk edilir. Kalıbını terk eden, Tanrıdan gelmiştir, Tanrıya dönecektir. Bu nedenle de, Hakka ulaşmak üzere kalıbı terk eder (Hakka yürür) denilmektedir. Yani ölüm/ölme, Tanrıya ulaşmak/öze yeniden kavuşmak olarak kabul edilmektedir.
alevilik yaşanılan dünyada akıl, beden ve ruh sağlığını vermektedir. vaad ile değil gerçek dünyada vicdan ile cenneti yaşayacağını bilen insanlardılar.
bu dünyada her haltı yiyip sonra tövbe ettim diyip sonra tekrar aynı haltları yiyp, sonra yeniden tövbe edip durmazlar.
ellerine, bellerine ve dillerine sahiptirler. içlerinden hırsız, yalancı, dolandırıcı pek az çıkar. çıkanlar da dinlerini alet ederek yapmazlar bunu.
