roberto baggio'nun yedeği olarak futbol hayatına başlayıp, bir efsanenin son demlerinde onun küllerinden doğan bir efsaneydi del piero. elvis presley favorileri, karizmatik tipi, çubuklu forması, kulübünü hiçbir şartta satmaması... sevilirdi bu adam.
francesco totti, italya milli takımının 10 numaralı formasını kendisinden aldığında nefret etmiştim totti'den. 7 numara da karizmatikti delpi için ama del piero yaşıyorsa, 10 numara onundur. bu kadar.
lionel messi var, cristiano ronaldo var ama sevemedim bu adamları. onlar bizim değil, 90'ın 2.yarısı doğan kardeşlerimizin yıldızları, efsaneleri. 80 jenerasyonunun efsaneleri, bizim efsanelerimiz artık bitiyor, yaşlandılar. son kalan kalelerdendi del piero. o da gidiyor artık. en son ronaldo futbolu bıraktığında saatlerce videolarını, gollerini, sakatlıklarını izlemiştim. anlaşıldı ki sezon sonu bir del piero resitali olacak.
ceza alanına girmek için kendisini yormaz. tembel adamdır del piero. köşeleri her yerden görür nasılsa. ''yaş kemale erdi, bıraksın artık'' diyenlere gol kralı olarak, real madrid'i iki maçta telef ederek cevap verir. küfreder gibi freekick kullanır. orta çizgiden ilerde her noktada birinci sınıf oyun sergiler. bitiricilik konusunda çok ilginçtir. en abuk şekilde topa vurabilir. senin aklına gelmez ama o vurabilir. ''oha lan'' diyene kadar dili dışarda koşar tribüne.
