insanların anlamaları gereken bir şey var.
anlamalarının iyi olacağı.
eğer bir insan sizden ayrılmışsa, sizi aldatmış olması gerekmez.
ortada olan basit sebepler bile ayrılık için yeterli hale gelebilir ne yazık ki.
bunu zevk alarak söylemiyorum, açıkçası acı bir tadı var bu halin. fakat sizden ayrılan kişi, illa sizi aldatmış olmak zorunda değil.
bu durumu içinize yedirmek için "aldatmıştır" ifadesinin altına sığınmanıza gerek yok. kendinizi kötü görmenize sebep olmamalı bu basit ayrılıklar. illa ki aldatılmışlığın ayrıcalığına erişmeniz gerekmiyor, ki bence hiç de ayrıcalıklı değil gayet de kötü bir durum.
ben aldatıldığımı bildiğimde (aldatılmıyorum genelde ama neyse) utanırken, siz illa ki aldatıldığınız için ayrıldığınızı düşünebilirsiniz. pek ukalaca gibi geliyor belki ama değil, utanç verici bir şey.
e mi? he mi?!
sadece doğru parametreleri doğru yerlere koyun istiyorum. bunu gerçek için, hak için istiyorum. elimde kazmam ve baltam, gerçeği ve evrimi araştırıyorum...
tövbe, haşa...
neler dedim ben bu son paragraflarda?
neyse işte, bu da böyle bir anımdır. isyanımdır! bağırışımdır! gerçek! şimdi! lütfen!
