Her ne kadar şehir dışında çalışıyor olsam da cuma, cumartesi ve pazar akşamları bu mutluluğu yaşadığım ailemdir.
Özellikle cuma ve cumartesi akşamı konser ve çeşitli etkinliklere geç kalma, arkadaşlardan laf yeme pahasına atlamam bu ritüeli.
O yemek ailemizin meclisi, kararlar öncesi fikirlerin sunulduğu bir ortamdır aynı zamanda. Belki yarın yanımızda olamayacak anne ve babayla sahip olduğumuz anılara bir kare daha eklemektir.
Her zaman ozendigim ailedir. Bes senedir yemek sekizde piser gelen yer toplar giden yer toplar. Hic tam kadro oturamamanin verdigi aciyi ya.. Saka lan saka. Yemek masasinda acilir en feci konular sorgu odasi gibi mk.
Benim ailemdir. her ne kadar eskiden herkes evden uzak diyarlara gitmediği zamanlar daha kalabalık olsa da hala devam ettirirler bu geleneği. Annem hatta sofraya gelmiyo diye çok küsmüşlüğü vardır. 9 sene bitecek onlardan ayrı diyarlarda hayat sürdüreli ama ne zaman gitsem yine ayak uydururum. Güzeldir ve birliktelik saglar.
bir gün baba olursam kendi evimde karıma ve çocuklarıma koymak istediğim yegane kural. ne olursa olsun o sofraya aynı anda oturulacak ve aynı anda kalkılacak.
1 adet baba, 1 adet anne ve 3 adet erkek evlattan oluşan ailemizde şöyle gerçekleşmektedir:
anne yemeği yapar ve ev ahalisini sofraya davet eder... baba ve oğulları allah allah nidalarıyla masaya akın eder. bir kaç saniye içinde ne varsa silip süpürüp odalarına çekilirler.
kısacası bir kaç saniyeliğine hep birlikte yemek yiyoruz. evet.
Olması gerekeni uygulayan, teknolojinin dahi bağlarını koparamadığı bir ailedir.
Günümüze bakılırsa zor bulunur böyleleri.
Bu gelişen teknoloji yüzünden eski aile bağları kalmadı.
Evde herkes kendi başına bir odaya çekilip teknolojik aletlerle uğraşıyor.
Anne mutfakta tv izliyor, baba salonda. Çocuklar da odalarında ya telefon başında ya da xbox psp gibi oyun konsolların başındalardır genelde.
Eskiden ev içerisinde bile birlik vardı.
Oturup sohbet edilirdi. Şimdi ise bir tek telefonun şarjı bittiğinde veya elektrik kesildiğinde yapılıyor bunlar..
