akbabalarla görüşmemektir. bayram seyran vb durumlar dışında görmediğin zamanlarda kafan inanılmaz rahattır. gördüğün zaman meraktan başka bir şey yoktur yüzlerinde. sürekli saçma sapan sorular sorarlar. tek amaç dedikodudur. 2 metre çukura atacaklar gidecekler. üç günlük dünyada bu insanlar neyin peşinde anlamıyorum ki. kaç yaşına gelmiş insanlar, yaptıkları muhabbete kargalar bile güler. hiçbir akrabamla, kuzenimle zorunda olmadığım sürece görüşmem. çünkü çoğu anasını, babasını, dayısını, amcasını vs taklit eder. kendi kişilikleri, özgüvenleri yoktur. muhabbetleri ve kendileri bu yüzden o kadar sığ ki. sussunlar diye durmadan çay söyler. sigara içerim yanlarında. pek konuşmam. öyle de tiksinmişim.
kafa rahatlığıdır. benim akrabalar kadar gereksiz ve itici tipler yoktur, görüşüp sinirlenmektense hiç bulaşmıyorum. bu yüzden düğünlere, ziyaretlere falan gitmem.
ne kadar acı olsada.sizin hakkınızda fitne-fesat düşünen akrabalara delalettir.en azından benim için.1-2 ay daha görüştükten sonra artık görüşmeyi düşünmüyorum.bir insanın bana zararı varsa en doğal yolu görüşmemektir.
Hayatımda aldığım en mantıklı kararlardan biridir.
Annem babam olmasın ben buraya gelmem burayı sevmiyorum diyorum. Kuzenim olacak malda tutturmuş eee o zaman bizi de sevmiyon diyor.
Ha şunu bileydin diyemedim ya içim ona yanar.
