tam da 'işte muhafazakar yapının, işte sağ'ın ağırlıkta olduğu meclis' yazacaktım ki aklıma chp'nin sarıgül'lü kongreleri geldi.
memleket ne siyasi çalkantılar gördü; sahipler ve sahiplerin neyin peşinde olduğunu sorgulamadan canını ortaya koyan maşalar... ''bunu da görmedik'' diyebileceğimiz neredeyse hiçbir şey kalmadı, lakin günümüzde siyasi bir düşünce geliştirmek çabasında olacak bir türk genci için sağcı ya da solcu olmayı seçmek hiç bu kadar zor olmamıştı. bana bu memlekette solcu olup da sağcıdan ne farkı olduğunu açıklayabilecek bir delikanlı varsa kendisine cebimdeki son paramla nevizade sokağında iki bira ısmarlamaya hazırım, ki akşam komple anderlecht'e basılacaktı o para.
el clasico'dur bu yumruklaşma. medeniyetimizin klasik ve vazgeçilmez görüntüsü.
milletinvekillerinin başka işinin olmadıgını, kendi egoları, kendi görüşleri ve kendi çıkarları harici hiçbirşey yapmayacaklarının bir kanıtıdır bu yumruklaşma.
nerede olduklarını unutan bilmemkaçtane hoyrattır yumruklaşanlar.
milletinvekilleri ana bacı muhabbetine girecek kadar yozdur.
memleketin bu kadar sorunu varken o şerefli yerde birbirlerine küfür savurup bununla yetinmeyip birazda gözüne vurayım diyip meclisimizi sokağa çevirenlerin yumruklaşmasıdır.
bu yumruk milletedir.
işinize bakın sayın milletvekilleri.
ha bir de şuna gülüyorum çok.orda ana bacı sövüyor o ona peygamber diyor, meclis başkanı, yardımcısı artık her kimse sayın milletvekilleri diyip duruyor.
kesin ulandan anlar bunlar
otur ulandan anlar bunlar.
sayın milletvekilleri, ayıp oluyor...
bir yumruk sonrası kalp krizinden ölen milletvekilimizi ne çabuk unuttunuz?
her iki partinin seçmen profilinin de yönetici kesimi gibi, genel itibariyle, nedenli şiddete meyilli olduğunu ve şiddeti kutsallaştırdığını gözler önüne seren bir meclis klasiği. filler tepinir olan çimenlere zaten. Tekel işçilerinin, direnişçilerinin sesi onlarınkini bastıracaktır.
