bizim ilk okula kimsesiz cocuklar yurdundan yetimler gelirdi ordan tecrübelerimle diyorum ki;
bu cocuklar çoğunlukla serseri hal ve hareketler icerisine girerler ve yurtta maruz kaldıkları şiddetten ötürüdür( gercekten bakicilar ve kendinden yasca buyuklerden sık sık şiddet görüyorlarmış ) ki korkuları yoktur gözleri karadır.
diğer kümede ise insanlarla tamamen iletisimi kesmis çocuklar vardır bunlar kimseyle sohbet etmez icine kapanık çocuklardır. ne düşünüp ne hissettiklerini anlamak çok güç.
benim ailesiz çocuklar hakkında ki gözlemleri böyle oldu.
