Bazen düşünüyorum çocukluğumu ve evet hiç mutlu bir çocuk değilmişim sadece büyüdükçe bunu daha iyi anlıyorsunuz aslında mutsuzmuşsunuz ama bunu fark edemeyecek kadar küçükmüşsünüz. Mutsuz olmak nedir ki? Bir çocuk bunu nasıl bilir?
Ve evet mutsuz bir çocukluk geçirmene sebep olan anne ve babandır aslında.
Baba birgün ölür.
Sonra annenin gözünün içine bakılır ona birşey olmasın diye ama mutsuz çocukluğunuzun diğer sebebide annedir ve her kavganızda bunu söylersiniz canını yakmak istersiniz ama sonra pişman olursunuz. Çünkü o da ölürse pişmanlık duyacağınızı bilirsiniz. Yine de olmaz.
Sonra şehir değiştirmek ve uzaklaşmak istersiniz ama izin vermezler. Sonra herşey daha kötüye gider...
dünyanın birbirleri için en kutsal en güzel insanlarını bir arada bulunduran şey. benim için her şey demek. hep olsunlar istediğim, onlar için de hep en özel olacağım güzel şirin insanlar.
2 senede yapılan saçmalıklar zincirini nasıl yaptıklarını anlayamadığım, çocukları olarak koskoca anne babamdan daha olgun olduğumu söylediğim onların da kabul ettiği saçmalıklar bütünü. aile böyle mi oluyor ya?
genel anlamıyla kan, evlilik ve evlat edinme yoluyla ilişki hâlinde olan ve genellikle ortak bir mekânı paylaşan toplumsal birimdir.
kaynak: veysel bozkurt
şahsen biyolojik bir olgu gibi bakıyorum. ya da kişiden kişiye değişedebilir ama kendi ailemden gördüğüm bu. bir birlerinin arkasından atmalar sonra hiçbir şey yokmuş gibi canım cicim muhabetler. bir birlerini gazlayıp gruplaşmalar oluşturmalar.
aslın düşünmeye gerek yok sadece onlara acıyorum ve sıranın bana gelmesini bekliyorum o kadar.
ulan ne bileyim allah bana onların acısını yaşatmasın.
annem babam çok önemli lan. çok seviyorum.
hasta falan değilim sağlıklı biriyim şükür. ama biraz önce tuvalate diye kalkarken gözüm karardı sanırım. sonrası yok.
babamların sesi uyandım, yerde yatıyorum. allah belamı versin hatırlamıyorum o arada ne oldu. bir şey de diyemedim korkmasınlar diye.
sırf üzülmesinler diye tek şey söyleyemedim. başım döndü dedim.
şimdi de uyku tutmadı ailemi dşünüyorum. annemi babamı.
sağlık ya da aile. emin olamadım hangisine yazsam bunları.
bir şey olursa bana da hakkınızı helal edin lan, korkmadım değil hani. anneme çaktırmadan sorayım yarın düştüm mü ne oldu da o halde buldular beni diye.
önemli şey. kutsal falan filan.
içinde gerginliğin olması da dünya azabı. dünya azabını tadınca bünye bu kutsallıktan şüphe duyuyor işte. şüphelerdeyim. kutsallık kavramım bu değil aslında benim. anneyi, babayı bu şekilde görmek değil.
sınav dedikleri de bu olsa gerek.
allah herkese bana verdiği gibi iyi aileler nasip etsin.en çaresiz ve kanadı kırık anda; devrilmez bir dağ gibi oluyorlar. onları ezebilirler, dövebilirler, küçük düşürebilirler,ama sizin onlara onlarında size olan sevgisini alamazlar. sizin için çabalamaları bile yaşamaya değer.
