-kapıyı aç
ilk günler aile bireyleri gülerdi ama artık sadece açıyorlar hiçte eve girince mesajın konusu açılmıyor.
eve yaklaşırken kapıyı açtırırım mesajla ohhh.
dış kapıya geldiğimde direk otomatiğe basılır. elimi tam kapıya atarım iterken açılır. birkaç kez denk geldiğim kişiler bana farklı gözle bakıyor büyücü gibi.
lise 1'deyken kuzene attığım mesaja gelen cevap beni dumura uğratmıştı.
+ nbr lan top? senin tel de o biçim videolar var mı? anlarsın ya *
-yiğenim o top lafını sana hiç yakıştıramadım.
meğer o anda mesajı odasında ders çalışmakta olan kuzenim yerine, ders çalışırken dikkati dağılmasın diye telefonu odasına götürmesini yasaklayan dayım okumuş ve kuzenimi yanına çağırıp aynı benim gibi "naber lan top" deyip mesajı gösterdikten sonra telefonunda var mı öyle videolar diyerek sıkıştırmış.
"kocam, efendim, allah seni başımdan eksik etmesin. cennette de sahibim ol. beni nurundan mahrum etme." insanın itaatkar bir karsının olması yüzünü hep güldürür.
Yaklaşık bir hafta evden uzak kaldığım bir dönem gece anneme mesaj attım sabah kalkınca sevinsin diye,
"Annem bir hafta oldu seni görmeyeli şimdiden çok özledim bir de ben sınavda başka şehri kazanırsam ne yaparıl bilmem artık. Babamı da çok özledim,hele o şebeğimi* daha çok özledim hepinizi tek tek öpüyorum istediğin bir şey var mı kuzum gelirken alırım.:) arardım da uyuyosundur diye rahatsız etmek istemedim seni çok seviyorum meleğim kendine iyi bak. Bir de bana pilav ve patates yapar mısın?"
Ve annemin cevabı tüm kezbanları sollar cinstendi, "tm."
Gülsem mi ağlasam mı bilemedim o an.
birtane fakir yanlışlıkla para istemişti onu hatırlıyorum birtek çok komikti camımı kapatmaya gücüm yetmiyor yazıyordu bunlar hep saçma şeyler camı açmaya gücü yetmemek.
