şu an içinde olduğum duygudur.. bi yerden sonra, elinden birşeyler kayıp gitmeye başladıktan sonra ardı arkası kesilmeden gelir. çırpınır durursun.. bir bakıma bildiğin bütün jestleri yaparsın. sonra bakarsınki hiç bir işe yaramıyo.. ardından sessiz kalmayı denersin. bakalım o arayacak mı diye.. aramıyor.. sormuyor.. sonra üzerine gidiyorsun.. biraz olsun üzerine düşsün istiyorsun.. o an söylediklerinden olmadık anlamlar çıkarıyor. biraz sesini yükseltiyorsun.. ekmeğine bir nevi yağ sürüyorsun.. saygı kalmadı diyor.. sevgi var ama .. "ne demek bu yaaa" diye düşünüyorsun bi an. anlam veremiyorsun.. hep suçun sende olduğunun iması ile günler geçiyor. sonra ara verelim.. duygularımızı ölçelim tartalım diye birşey ortaya atıyor. sende sonunu bilsende kendine o an yalan söylüyorsun.. on gün ara veriliyor.. sen hala yalan söylüyorsun kendine.. on gün gecmek bilmiyor. sen onu düşünürken, o on günün sonunun hep mutlu olmasını düşünürken o çoktan sensizliğe girmiş oluyor.. sensizliğe en azından kendini on gün öncesinden hazırlamış oluyor. saygıdan bahsediyordu hani dimi? saygı bunun neresinde. yapıcı olmak için ara verilmiyor. ya da hep kolay olan seçilip adım adım bitiyor.. bitiriliyor. hoş olmasada insan buna da alışıyor. dedirten birşeydir bu.. adım adım oldu gibi bee *
(bkz: evlerden ırak durumlar)
(bkz: aşk)
(bkz: eski sevgiliden dost olur mu sorunsalı)
ask kalmadigindan artik tek care olarak görülür, ikiniz de aci cekersiniz bilirsiniz ayrilik tek care ama icten ice istemezsiniz bu sonu ama korkunun ecele faydasi yoktur.
