sinir katsayılarının yükseldiği, karnından tuhaf seslerin geldiği, pişen yemek kokusunu bile derin derin içine çektiğin garip bir duygudur. hele birde tüm mahalleyi kızartma kokusuna boğmuş ipne komşu varsa daha da zordur efendim.
not: yazar burda kendini anlatıyor.
ben bu durum ile karşı karşıya kaldığımda, ki sık sık olur kendisi, nedense açıp lahmacun fotoğraflarına falan bakıyorum. hastayım evet, ayrıca acıktım.
an itibariyle hissettiğim ancak yiyecek bir şey bulamadığım için sanırsam akşamı bu hissiyatla geçireceğim hede. insanın midesi kendi kendini yemeye başlar, sürekli aklınızdan yemek yemek geçer ama yoksa elden ne gelir değil mi.*
bir adabı olduğuna inandığım beyin sinyali.
oturmakta olduğun koltuk güzel kokuyor diye gelen açlık hissi ve onu yeme dürtüsü falan hiç hoş şeyler değil.
