zeki yazar, hoş yazar; inşallah hep yazar. beş yüz metre öteden belli. bugün en helalinden artı oyumu kazanmıştır ayrıca. hangisi olduğunu söylemem ama. * var olsun efendim...
sildirmiş kendini artiz. niye diyorum canım istedi diyor. artiz işte.
sensiz sözlüğün tadı olmayacak. sen yoksan yavuzda sildirsin kendini. sildir lan kendini ibiş. kuzen şifremi biliyosun sana sözlük hesapları feda olsun. o değilde seri artıyı kim verecek bana. çok üzgünüm çok. ince bir tülbentle başımı sardım kolonya döküyolar bileklerime. o gitti ya herkes ona benzemeye başlayacak şimdi. herkes guzenim olacak. bana da bastılar yoksa bende mi gitsem?
tohumlar fidanaaaa fidanlar ağacaaaa sonra hepsi ormanaaa dönemli yurdumdaaaaa.
kafası hafif iyiyken iyi gaz veriyor. sözde onun canı sıkkındı ben gaz verecektim. olmadı olmadı yine beni yağladı yıkadı. ay ben pek güzelmişim, ay ben pek akıllıymışım falan falan filan. sonra aynaya gittim kendi kendime konuştum. bak dedim bik bik sen şahanesin. bu güne kadar bıyıklı doktor yada mühendis en az 1.85 boylu koca hayallerini unut sen astronotlara layıksın. oha guzen bu kadar da gaz verilmezdi. zaten kimseyi beğenmiyorum iyice evde kalacağım senin yüzünden.
guzen bir an evvel evlende düğününe gelelim. yavuza selam. bir sürü toka takacağım böyle söyle o anlamaz.
VARLIĞINI YOK SAYIP YEDi CEDDiNE SAYDIRACAĞIM iNSAN ZiYANI. KUZEN YETER iYi SIHATTE OLSUNLARLA iLGiLi SABAHIN BU SAATiNDE BU KADAR BiLGi YETER.
EDiT: KUZEN DÜN GECE RÜYAMDA GÖRDÜM SENi BiRAZ DAHA SARIŞINLAŞMASIN GÖZLERiN DE MAViYE DÖNMÜŞ ULA DiYORUM BU ÇOCUK GiTTiKÇE BEHLÜLE BENZiYOR ALLAH SONUNU HAYRETSiN. ÖYLE iŞTE. EN GENÇ YENGEN KAÇ YAŞINDA HACI?
durduk yere, sik varmış gibi 15 günlük kafa iznine çıkan yazar. mesajlarınız yanıtsız kalırsa sebebi kafa iznidir. o değil de ağzına burnuna dalasım geldi, caydım.
allah kimseyi balık burcu yapmasın çiftlere sesleniyorum 9 ay sonrasını hesap edin. bu adam kadar da balık burcunun özelliğini taşıyan adam görmedim.bu ne duygusallık yahu? kuzen aşk yok, var da biz bulamadık, bulsak da bu kadar acı çekmeye değmiyor.
söyle daha öncekilerden hangileri gecelerce uykusuzluğuna değdi yada sayfalarca yazılarına. arkamızı döndüğümüzde araya giren rüzgarlar geri döndüğümüzde çoktan almış götürmüş olmuyor mu tüm masumiyetimizi. keşke bulsak ve yaşasak dolu dolu ama yok ki. herkes olmadığından şikayetçi ve hiç kimse masum değil bu oyunda. ortada bir yalan var ama nerde. nerede çıkmış çivisi bu düzenin. kelebek etkisinin kırılma noktası neresi. aşka bir damla kara damlatmışlar oda yayılmış. keşke başa dönebilsek de o kara damlatan elleri kökünden kırabilsek ama başa dönemiyoruz öyleyse burdan sonrasına bakmalıyız. buradan sonra ne yapabiliriz.
benim bu aralar dilime aman kelimesi takıldı. aşk acısı mı amaaan. sevgisizlik mi amaaan. bana bakmıyor mu amaaan. salla be guzen. afedersin ama siktir et. hem boşver dünya nüfusunun yarısı sizden yarısı bizden bulurum ben sana. gerçi senin de bulma konusunda hiç bir zorluk çektiğin sayılmaz ama neyse * seviyorum len seni guzen. neyse sabah sabah bu kadar duygusallık yeter. daha da üzülürsen pisleyeceğim paçana ha.
uzun zamandır uzak durmaya çalıştığım şeyi yaptıran, gecenin bu saatinde hem hayal kırıklığına uğratan, hem canımı çok farklı ve hiç düşünmediğim bir şekilde acıtan, tanıdığım en garip, en farklı, en iyi insanlardan bir tanesi..
anla beni demeyi çok isterdim. ama inanmanın gücüne çok inandığın için, inançsızlığımı anlamanı beklemiyorum. bekleyemem de zaten.
ilk kez çok güzel vaatlerden dönmedim. ben yapamasam bile sen yap ve şimdi bana inan; hiçbiri canımı bu kadar acıtmadı...
o kadar şeyden sonra hepsi bu mu?
tabii ki hayır. sadece içimdeki herşeyi dökemem. bir çoğunu gözyaşlarımla tükettim...
neden mi yazdım?
hoşçakal'ını okurken ağladığımdan, veda (!) edemedim...
ölüyoruz karşılıklı. gittikçe silikleşen fotoğraflarda birer figüran gibi görünüyor olsak da, hayatlarımızın evreleri olması gerektiği gibi. biliyorsan ve biliyorsak hiçkimsenin sevgisine ihtiyaç duymadığımızı, paylaştığımız ruhun eşsizliğini, yeri geldiğinde paramparça edebileceğimizi kıymet bilmezleri; gün özgür tinlerimizin günüdür. çınlayan kadehlerin ezgileri senin dostluğunu hatırlatıyor yine, her zaman olacağı gibi.
ellerin nasır tutmuş, kan revan içindesin. kızıl rüzgarlar esiyor baştan aşağı boyayan bedenini. saçını okşuyor o rüzgar bütünü dokunduğu tenlerin izini bırakarak, üzerine sinen çaresizlik kokusunu silmek için çabalıyor sen farkında olmasan da. gözlerini aç en mavilikleriyle, bak geleceğine gökyüzünde. kaygı duyma hayattan. korktukça üstüne gelen bir korkaktır o. çek kılıcını, vur göğsünün tam ortasına düşmanlarının. hayat, acımasızlık, aşağılık, cehalet, zavallılık...
gözlerinden dökülen her yaş, benim canıma saplanan bir kurşundur dostum. kederini paylaşamadığım an, benim için ölümdür. kalbinin esaretiyle, çaresizliğinle, senin hüznünle gözlerimden damlamayan kan damarlarımda dolaşmayı hak etmeyen bir canavardır artık. ruhları fahişeliğe müptela olmuş kişiliksiz dünyaların senin hikayelerinde yeri yok.
yelkenini hep açık tut dostum, dolduracak rüzgarlar bulsun seni. bir kez üflediğinde yok olacak sahte heykeller oyalamasın o güzel yüreğini.
bana kalbin kadar dolu bu nick altını verdiği için önce zalla sonra sana teşekkür ederim bursadaymışsın sevdiğine kavuşmuşsun hatta kamerayı açıp karşımda oynaşıyor, hava atıyorsunuz. ancak şunu bilesin ki gün olur devran döner yine aynı ortamda buluşuruz o zaman ben sana gösteririm.
yavuzdan da sevgili ne kadar olur burası da muamma ama neyse. *
şu sıralar bursa da sevgilisiyle takılmakta olan yazar demek üzereydim ki ondan da ayrıldığını az önce öğrendim. durduramıyoruz efenim herkesten ayrılıyor.
birasını paylaşacak kadar sıcak kanlı, sevgisini esirgemeyip göstere göstere seven bir adamdır.
afyon'da tanıdığım bir avuç insandan en coşkulusu, en muhabbet ehli, en ilginci, en çılgınsalı, en değişiği, en sözlük yazarı. dün gece bu saatlerde yapılan zirvede sadece birkaç dakika susmuş olması, sadece birkaç dakika konuşan beni oldukça şaşırttı. silah zoruyla yazdığım bu entry'de kendisine selam eder, hayatının devamını dilerim. arada falan kendisine soracağım soru şu:"afyon'da ne yapılır,nasıl yaşanır?". aradacevaplarsa sevinirim bu arada. zira şu an internet kafedeyim ve önmüdeki amcam porno izlemekte.
konu dağıldı, süper insan diye bitirirsem biraz toplanır belki.
zirve ortamında sohbet konusu belirleyicisi arıza. coşkulu zamanların coşturucusu, nargile kömürünün tutuşturucusu, limonlu biranın soğutucusu, tabancamın susturucusu ve müzik arşivimin soyguncusu dürzü. uzun zamandır saydığım günlerin nihayetinde sohbetini özlediğimi düşünmekteki haklılık payını ortaya koyan benden öte ben olan tek insan.
afyon'a ayak bastığım ilk anda telefonunun kapalı olması ve ortalıkta görünmemesi sebebiyle kendisine okkalı bir biçimde sövmem gerekirken ona olan güvenim sayesinde bekleyişimle birlikte gevrek gülüşünü görür görmez bir kez daha anladım ne kadar kıymetli olduğunu dostluğunun.
şu hayatı çekilir kılan nadirlerdensin. gözlerin, en az yüzün kadar gülsün ömrünce. tadını hep yaşa dolunayda sevdiğin insanın saçlar okşamanın. ruhunun kirletilemeyen parçaları korusun isterim seni acıdan ve ben bütün gayretimle dünyevi huzursuzluklardan. sen eğlenmeyi, eğlenceyi hak edensin. en düz adam bakış açısından bakınca bile şu iki örnek yeter senin kahkahalarıma katkını.
hakeme, ağzına gelen bütün küfürleri etmiş olmasına rağmen hıncını alamayan bir taraftarın hezeyanı olan final cümlesi;
ayni anda birden cok isi bir arada yapabilen yazar. ornegin; cok sevdigi bir dostunu evinde agirlarken bir yandan messenger'da yazisabilir, sozlukte fink atabilir, fal bakabilir, yine evinde agirladigi cok sevdigi dostu tarafindan kaybedilebilir, bulunabilir...
bi de bunun disinda hakkaten cok sevdigim bir insan lan bu.. *
ölümün dehşetini evimin penceresinden görebildiğim günlerden, acının kapımdan içeri girmesini engelleyebildiğin zamanlardan, nefesimin durduğu anlardan haberin olur. uzun uzun anlatılmaz bazı şeyler. sana duyduğum saygı da, kardeşliğe benzer yakınlık da bunlardan olmuş zamanla. süslemesem ne fark eder cümleleri? hangisi farklı olur düşüncelerimizin?
ben, yabancıların ayakları altından izmarit toplarken, hayatın kahpeliğinden şikayet eden insanlar gördüm oturdukları yerde para kazanırken. ben tinerle yıkama zorunda kalırken ellerimi, dünyanın onlara yaptığı kötülüklerden duyduğu, rahatsızlığı anlatan zavallılar gördüm, gözleri kan dolu. bütün kavgayı ben verirken, galibiyet sevincini yaşayan onlardı. bütün tokatları ben yerken, oturup ağlayan onlardı.
bir tek sen vardın yanımda dost diye. gün sayıyorum en dramatik hikayeleri birer komedi senaryosuna çevirmek için. biraz duman, biraz alkol, biraz kadın... bütün tiyatro bundan ibaret.
