süsleme sanatında da maxfaktor uzmanlığı kadar uzman olan yazardır. malzeme önemlidir. fakat birleştirebilmek sanattır.
yazılarını beğenerek takip ediyoruz.
cidden ya. klişe filan değil. *
benzer bir deneyde 2 paket mint i (naneli zımbırtı) dakikalar içinde tüketip solunum yollarının kalorifer bacasına dönüşmesini beklemiş, vücuduyla çok eğlendiğini sandığım yazardır. *
sayesinde sevinçten taklalar atmakatayım, ulu bi yazardır ,torpilini kullanarak beni mutlu etmiştir sağolsundur varolsundur,
sıra geldi tespitlerime, kendisiyle yaptığım uzun muhabbetlerden çıkardığım bazı sonuçlar var pek fena olmakla birlikte ilginç, çok sık yaptığımız tartışmalarda kendisinin hep haklı(!) en akıllı olduğunu farkettim, hep haklı, en akıllıdır,
çok pis intikam planları vardır, tehlikeli bir sevgilidir aslında , denge profiline ulaşamamış olması kızları püskürtmek yerine çeker, öyle de çekici bi yazardır kendileri.*
ayırca dan dun girdiği konuları anlamama rağmen katılabilirm ancak kendisi asla anlamadığı bi konuya katılmaz, tepki gösterir, içinizi dökmenize izin vermeyecek kadar gerçektir, aslında sanaldır.
ağlamaz, oynamaz bildiğiniz ataerkil toplum insanı yani ne desem boş, hakkındaki tespitlerime 'boşuna çeneni yorma nick altına canım' diyerek başından s*ktir eder gibi karşılık verdiği için buraya yazmayı uygun gördüm, herkese yapmam genç sevdim seni.
kemer de öğlen big king akşam pizza yiyerek iskelet vücudunun bel bölgesine yağ takviyesi yapan,
tuttuğum cağnım daireyi beğenmeyip mutfağı böcek kaynayan yeni bir daire tutan ve buranın kliması daha iyi diyerek yaran,
4 günlük kemer beraberliğinin çalıştığım 2 gününde benim bir ayda öğrenemediğim garip yerleri 45 derece sıcakta keşfetmiş,
kalan 2 günde bu yerleri bana 45 derece sıcak altında gösterip son güne gelindiğinde gece gitseydik keşke deyip tekrar yarmış,
denizde boyunu aşan bir yerde bana artizlik yapacakken boğulma tehlikesi yaşamış ve sudan yine kendi çabasıyla çıkmış,
sudan çıkınca yılan gördüm tırstım deyip tekrar tekrar yarmış ve üstüne küsmüş,
saç ve göz renginden yoğun rus tayfasının arasında kemer esnafınca hep rus sanılmış ve "dayı ben türküm" demiş,
komikliğiyle ve her duruma kattığı eğlence ile yaşadığım en güzel 2. tatilimi bana yaşatmış adam.
biricik sevgilim kendi deyimiyle "dandirigubbak cemile" nin aşkından daha derin aşkımızla nice yıllara.
bir dünya yarattım kendime; içinde sen ve senin gibiler olan küçücük bir dünya. biliyorsun ki çok kalabalık değiliz olduğumuz yerde. sen, ben ve hayatımı yeniden şekillendiren bir kadın. dost değil, sevgili değil, kardeş değil. bütün bunların bir basamak yukarısından söz ediyorum. sana dostum dediğim zamanlardan utanıyorum, uzaklardaki ruhumun ortağı. ruh ikizi saçmalıklarını bir kenara bırakıyorum bu gece, sigarayı bıraktığım gibi.
çirkin insanların yorduğu güzel insanları toplamak istedim önce bu dünyada ve herkes güzel olduğundan dem vuruyordu. eleği alıp iki insan düşürdüm. sen ve o. hayatlarımız karmakarışıktı. istediklerimiz ve mecbur olduklarımız bambaşka şeylerdi. en ortak noktamız; aradığımız huzurdu. hiç inanmasak da bir gün bulmayı ümit ettiğimiz huzur. benimse inanmaya başladığımdı.
sabret! sadece sabret! çok yakında, bütün havai fişekler, bizim için yırtacak karanlığı.
şu kısacık ve boktan hayatımda kapladığın yerin önemini anlaman dileğiyle...
sabah körü ödümü koparmış yazar. adını taşıyan başlık sol framede; lakin kim nasıl getirmiş bilinmiyor. hazır soldayken daha önce 7846 kere söylediğim gibi iyi ki tanıdım seni diyeyim yazarı.
edit: yukarıdaki entry benim entrymi anlamsızlaştırsa da değiştirmiyorum.*
2 gundur sozluge gelip de goremedigim goremeyip de uzuldugum ulan nerelerde bu diye sordugum en bi mukemmel yazar kisisi, edebiyatci kimlik, anormal zeka belirtileri gosteren normal insan.
ölümün dehşetini evimin penceresinden görebildiğim günlerden, acının kapımdan içeri girmesini engelleyebildiğin zamanlardan, nefesimin durduğu anlardan haberin olur. uzun uzun anlatılmaz bazı şeyler. sana duyduğum saygı da, kardeşliğe benzer yakınlık da bunlardan olmuş zamanla. süslemesem ne fark eder cümleleri? hangisi farklı olur düşüncelerimizin?
ben, yabancıların ayakları altından izmarit toplarken, hayatın kahpeliğinden şikayet eden insanlar gördüm oturdukları yerde para kazanırken. ben tinerle yıkama zorunda kalırken ellerimi, dünyanın onlara yaptığı kötülüklerden duyduğu, rahatsızlığı anlatan zavallılar gördüm, gözleri kan dolu. bütün kavgayı ben verirken, galibiyet sevincini yaşayan onlardı. bütün tokatları ben yerken, oturup ağlayan onlardı.
bir tek sen vardın yanımda dost diye. gün sayıyorum en dramatik hikayeleri birer komedi senaryosuna çevirmek için. biraz duman, biraz alkol, biraz kadın... bütün tiyatro bundan ibaret.
ayni anda birden cok isi bir arada yapabilen yazar. ornegin; cok sevdigi bir dostunu evinde agirlarken bir yandan messenger'da yazisabilir, sozlukte fink atabilir, fal bakabilir, yine evinde agirladigi cok sevdigi dostu tarafindan kaybedilebilir, bulunabilir...
bi de bunun disinda hakkaten cok sevdigim bir insan lan bu.. *
zirve ortamında sohbet konusu belirleyicisi arıza. coşkulu zamanların coşturucusu, nargile kömürünün tutuşturucusu, limonlu biranın soğutucusu, tabancamın susturucusu ve müzik arşivimin soyguncusu dürzü. uzun zamandır saydığım günlerin nihayetinde sohbetini özlediğimi düşünmekteki haklılık payını ortaya koyan benden öte ben olan tek insan.
afyon'a ayak bastığım ilk anda telefonunun kapalı olması ve ortalıkta görünmemesi sebebiyle kendisine okkalı bir biçimde sövmem gerekirken ona olan güvenim sayesinde bekleyişimle birlikte gevrek gülüşünü görür görmez bir kez daha anladım ne kadar kıymetli olduğunu dostluğunun.
şu hayatı çekilir kılan nadirlerdensin. gözlerin, en az yüzün kadar gülsün ömrünce. tadını hep yaşa dolunayda sevdiğin insanın saçlar okşamanın. ruhunun kirletilemeyen parçaları korusun isterim seni acıdan ve ben bütün gayretimle dünyevi huzursuzluklardan. sen eğlenmeyi, eğlenceyi hak edensin. en düz adam bakış açısından bakınca bile şu iki örnek yeter senin kahkahalarıma katkını.
hakeme, ağzına gelen bütün küfürleri etmiş olmasına rağmen hıncını alamayan bir taraftarın hezeyanı olan final cümlesi;
afyon'da tanıdığım bir avuç insandan en coşkulusu, en muhabbet ehli, en ilginci, en çılgınsalı, en değişiği, en sözlük yazarı. dün gece bu saatlerde yapılan zirvede sadece birkaç dakika susmuş olması, sadece birkaç dakika konuşan beni oldukça şaşırttı. silah zoruyla yazdığım bu entry'de kendisine selam eder, hayatının devamını dilerim. arada falan kendisine soracağım soru şu:"afyon'da ne yapılır,nasıl yaşanır?". aradacevaplarsa sevinirim bu arada. zira şu an internet kafedeyim ve önmüdeki amcam porno izlemekte.
konu dağıldı, süper insan diye bitirirsem biraz toplanır belki.
şu sıralar bursa da sevgilisiyle takılmakta olan yazar demek üzereydim ki ondan da ayrıldığını az önce öğrendim. durduramıyoruz efenim herkesten ayrılıyor.
birasını paylaşacak kadar sıcak kanlı, sevgisini esirgemeyip göstere göstere seven bir adamdır.
bana kalbin kadar dolu bu nick altını verdiği için önce zalla sonra sana teşekkür ederim bursadaymışsın sevdiğine kavuşmuşsun hatta kamerayı açıp karşımda oynaşıyor, hava atıyorsunuz. ancak şunu bilesin ki gün olur devran döner yine aynı ortamda buluşuruz o zaman ben sana gösteririm.
yavuzdan da sevgili ne kadar olur burası da muamma ama neyse. *
ölüyoruz karşılıklı. gittikçe silikleşen fotoğraflarda birer figüran gibi görünüyor olsak da, hayatlarımızın evreleri olması gerektiği gibi. biliyorsan ve biliyorsak hiçkimsenin sevgisine ihtiyaç duymadığımızı, paylaştığımız ruhun eşsizliğini, yeri geldiğinde paramparça edebileceğimizi kıymet bilmezleri; gün özgür tinlerimizin günüdür. çınlayan kadehlerin ezgileri senin dostluğunu hatırlatıyor yine, her zaman olacağı gibi.
ellerin nasır tutmuş, kan revan içindesin. kızıl rüzgarlar esiyor baştan aşağı boyayan bedenini. saçını okşuyor o rüzgar bütünü dokunduğu tenlerin izini bırakarak, üzerine sinen çaresizlik kokusunu silmek için çabalıyor sen farkında olmasan da. gözlerini aç en mavilikleriyle, bak geleceğine gökyüzünde. kaygı duyma hayattan. korktukça üstüne gelen bir korkaktır o. çek kılıcını, vur göğsünün tam ortasına düşmanlarının. hayat, acımasızlık, aşağılık, cehalet, zavallılık...
gözlerinden dökülen her yaş, benim canıma saplanan bir kurşundur dostum. kederini paylaşamadığım an, benim için ölümdür. kalbinin esaretiyle, çaresizliğinle, senin hüznünle gözlerimden damlamayan kan damarlarımda dolaşmayı hak etmeyen bir canavardır artık. ruhları fahişeliğe müptela olmuş kişiliksiz dünyaların senin hikayelerinde yeri yok.
yelkenini hep açık tut dostum, dolduracak rüzgarlar bulsun seni. bir kez üflediğinde yok olacak sahte heykeller oyalamasın o güzel yüreğini.
uzun zamandır uzak durmaya çalıştığım şeyi yaptıran, gecenin bu saatinde hem hayal kırıklığına uğratan, hem canımı çok farklı ve hiç düşünmediğim bir şekilde acıtan, tanıdığım en garip, en farklı, en iyi insanlardan bir tanesi..
anla beni demeyi çok isterdim. ama inanmanın gücüne çok inandığın için, inançsızlığımı anlamanı beklemiyorum. bekleyemem de zaten.
ilk kez çok güzel vaatlerden dönmedim. ben yapamasam bile sen yap ve şimdi bana inan; hiçbiri canımı bu kadar acıtmadı...
o kadar şeyden sonra hepsi bu mu?
tabii ki hayır. sadece içimdeki herşeyi dökemem. bir çoğunu gözyaşlarımla tükettim...
neden mi yazdım?
hoşçakal'ını okurken ağladığımdan, veda (!) edemedim...
